13. Jazz Mayden

Er gingen enkele dagen voorbij. Dagen waarin mijn vertrouwde Londonse leventje helemaal overhoop werd gehaald. Ik sprak vaker af met Lisa, leerde Liam van het joggen kennen en kreeg ook meer contact met Zayn.
Dat laatste was een positief, maar ook een negatief ding. Zayn was een leuke, lieve en vooral aantrekkelijke jongen. Alles aan hem trok me aan, maar ik wist dat het op een gegeven moment fout zou gaan. Na verloop van tijd werd je goede vrienden, misschien meer, maar altijd werd er van je verwacht om elkaar in vertrouwen te kunnen nemen.
Daar lag dan ook het probleem. Vertrouwen. Hoe kon je iemand gaan vertrouwen als je vertrouwen keer op keer was gebroken in het verleden? Hoe kon je de pijn negeren die dan opwelde?
Mijn telefoon trilde en ik greep er bijna direct naar.
Zin om hierheen te komen? X
Ik zuchtte even diep, maar typte toen toch een bevestigend antwoord terug.
Ik moest me niet zo druk maken. Ik kon moeilijk iedereen wantrouwen omdat ik mijn bloedeigen vader niet meer had kunnen vertrouwen sinds mijn moeders dood.
Ik reed met luide muziek naar Zayns appartement, maar zette deze al snel lager toen ik de wijk van Zayn in reed.
Het kleine appartementje waar ik woonde was niets vergeleken met het appartementencomplex dat ik voor me zag.
Ik was nog nooit binnen geweest bij Zayn. Toch zou het er ooit van moeten komen als ik echt vrienden wilde maken.
Ik parkeerde, stapte uit en liep snel naar het grote gebouw.
Ik had werkelijk een hekel aan intercoms. Het wachten, zichtbaar zijn door de camera en de vervelende manier van communiceren irriteerde me. Zodra ik op de deurbel klikte hoorde ik al direct de stem van Zayn die me vertelde dat de deur open was.
Ik liep de vele trappen op en hoorde vele stemmen achter de deur van Zayn.
Ik belde aan en wachtte even totdat Zayn de deur opendeed.
Hij glimlachte zijn witte tanden bloot en sloeg kort zijn armen om me heen ter begroeting.
‘Sorry van de anderen. Ze kwamen net nadat ik jou gesmst had. Toen ze hoorden dat ik bezoek zou krijgen weigerden ze te gaan voordat ze wisten wie het was.’ Hij rolde even met zijn ogen en ik grinnikte kort.
Ik liep de woonkamer in en al meteen keken vier personen me nieuwsgierig aan.
‘Jazz?’
‘Liam?’
We lachten luid toen we elkaar herkenden en de rest keek ons verbaasd aan.
‘Waar kennen jullie elkaar nu weer van?’ Vroeg een jongen met krullend haar.
‘Ik zie haar elke ochtend met het joggen. Zij is de persoon die ik wil kunnen inhalen.’ Lachte Liam.
Zayn kwam naast me staan en gaf me een glas water.
Ik bedankte hem en keek even de kamer rond.
Veel foto’s van het vijftal dat zich in de woonkamer bevond hingen aan de muren, en opeens realiseerde ik het me.
‘Jullie zijn die ene band.’ Zei ik verwonderd.
Ze keken me geamuseerd aan en ik sloeg ongeduldig mijn armen over elkaar.
‘Niet dan? Die ene.. One Direction.’
‘En daar kom je nu pas achter? Nadat je al dagen met Liam aan het joggen bent en met Zayn afspreekt?’ Lachte de jongen die ik nu herkende als Louis.
‘Oké. Nou, ik zal maar eerlijk zijn, ik ken jullie muziek niet echt. Een meisje uit mijn dansgroep heeft een foto van jullie op haar telefoon staan. Ik ben Jazz trouwens.’
‘Om het dan maar even officieel te maken.. Ik ben Niall. Dit is Louis en dit is Harry. Samen met Liam en Zayn zijn we One Direction. Aangenaam.’ Zei Niall lachend.

Oké, ik ben heel erg depri. Ik heb één tentamen niet gehaald, waardoor ik de Propedeuse niet heb gehaald en dus van school afmoet.. Lang leve het HBO