Dance! - part 1

'Maken jullie je klaar?' Riep de directeur naar ons. Ik liep naar de kleedkamer waar iedereen al zat. 'Haast je, je moet nog door de make-up.' Zei mevrouw Nivelle, onze mentor. 'Moet dat echt?' Zeurde ik. Ik hield niet echt van make-up, mascara kon er nog net door. Na een paar minuten zeuren, zagen en klagen ging ik uiteindelijk in de stoel zitten. 'Ik ga je haren stijlen, of je het nu wilt of niet.' Zei Marie,onze vaste visagiste. Ik zuchte diep en liet haar haar gang gaan. 'Zo, je ziet er beeldig uit.' Zei ze met een overdreven stem. 'Nu nog even ons geheime wapen.' Ze glimlachte geheimzinnig. 'En wat mag dat zijn?' 'Jullie doen allemaal zo een soort hawaï-slinger op jullie hoofd, zo ziet iedereen dat jullie een hechte groep zijn.' Zei ze blij. Ik schudde lachend mijn hoofd en liet haar de slinger op mijn hoofd spelden. 'Je bent klaar. Succes dadelijk.' 'Dankjewel.' Ik stond op en liep naar de gang waar Axelle op mij stond te wachten. 'Je ziet er zo mooi uit!' Riep ze door de hele gang. 'Heb je je eigen al een keer bekeken?''Meisjes.' Zuchte Casper overdreven en schudde zijn hoofd. 'Jij ziet er ook niet mis uit hoor.' Zijn gezicht klaarde meteen op. 'Komen jullie klaarstaan?' Vroeg een van de geluidsmannen. We liepen onder het doolhof van het podium. Vroeger was ik hier verdwaald, daarom doolhof. 'We gaan die nieuwelingen eens laten zien wie de beste dansklas is van deze school.' Riep Wouter. Op het podium werden we al aangekondigd en we staken onze handen snel nog in zo emmers verf waarvan die licht geven in het donker. We hadden een coole dans met veel special effects. 'En nu, de titelverdedigers, geef ze een groot applaus, 4LC!' Zei de presentator waarna een luid applaus volgde. Iedereen ging op zijn plaats staan en stak zijn handen naar voor. Dit moet er zo cool uitzien dacht ik bij mezelf. De eerste tonen van hotel room service galmde door de zaal en iedereen begon te zwaaien met zijn handen. Het was een oud nummer maar wat paste het goed bij de choreografie. Ik zag de nieuwelingen staat en ik glimlachte even naar hun. Ze lachte niet terug, vriendelijke mensen. Ik keek naar de andere kant en zag Zayn met zijn groepje staan, hij wuifde even naar mij en ik glimlachte terug. Hij was mijn beste vriend. Ondertussen was het refrein weer begonnen en ik ging helemaal los. Dadelijk kwam het stuk waar ik mijn flik moest doen. Daar heb ik ZO lang naartoe geleefd. Ik leefde om te dansen, dansen is mijn alles, mijn uitlaatklep. Op deze school heb ik zoveel vrienden gemaakt. Ik zal het missen als ik binnen 3 jaar hier weg moet. Nog even en het was zover, het moment van de flik. Ik zag iedereen met open mond staren, niemand was het gewoon dat ik stunts deed. Ja, ik wist het wel zeker, dansen is mijn leven.