Chapter Eightteen

Jewel Emerald

Het was die Just die voorop liep. Ik deed alsof ik niet in de gaten had dat ze kwamen aangelopen. Ik legde een pijl op de boog en spande aan. Ik liet los en de pijl schoot richting de dummie. Hij raakte hem in het hart. Het was een geluksschotje. De rest leek nog nergens op.
''Mooi geschoten.'' Het was Just.
''Wat moet je?'' snauwde ik. Chubby was opgestaan en liet zijn strik die hij aan het knopen was in de steek.
''Ik dacht gewoon ergens aan, is dat verboden?'' Ik vertrouwde Just voor geen meter.
''Ligt eraan.'' antwoordde Chubby. Ik was zo blij dat hij het even overnam.
''Ik kom in vrede.'' lachte Just en hij hield zijn handen omhoog. Just ging verder.
''Ik dacht alleen, dat wij als bondgenootschap onverslaanbaar zouden zijn.'' Ik keek hem wantrouwend aan. Op het moment dat ik boos zou worden en ze weg zou sturen, antwoordde Chubby al.
''Waarom niet?'' hij trok zijn schouders op toen hij het zei.
''Waarom niet? Wáárom niet?'' siste ik tegen hem. Even vergat ik dat de rest er nog bij stond.
''Overleg.'' snauwde ik. Ik ging wat verder van ze vandaan staan en nam Chubby mee.
''Ben je helemaal gestoord?'' flapte ik eruit ''Die gladjakkers vermoorden ons al voordat we de arena in zijn!'' Chubby schudde zijn hoofd.
''Die William is een wapenmaker. Al krijg je niet de goede wapens in handen, hij maakt ze wel voor je. Penelope, die met het masker, onderschat haar niet. Ze is dodelijk met een zwaard in haar handen. En Just, het is overduidelijk dat hij Penelope al kende voor de Hongerspelen. Een groter bondgenootschap is veiliger.'' Chubby hield zijn armen over elkaar.
''Best.'' snauwde ik ''Maar onthoud wel, als ik gelijk heb, zijn we wel goed dood.'' Chubby glimlachte.
''Maak je daar maar niet al te druk over.''

We liepen terug naar de groep.
''Deal.'' zei Chubby. Ik keek chagrijnig voor me uit.
''Oke.'' zei Penelope. ''We hebben veel te bespreken. Morgen tijdens de lunch? We moeten alle tijd nuttig gebruiken.''
''Is goed.'' antwoordde Chubby.
''Dan zien we jullie dan wel, niet waar?'' zei William.
''Ja.'' antwoordde Chubby. Ik liep met grote passen weg en pakte een messengordel. Met groot geweld ramde ik ze in de dummies die omhoog sprongen. Chubby keek me doordringend aan. Ik mocht mijn talent niet te veel openbaren. Ik legde de messen terug en ging samen met Chubby eetbare planten herkennen.

Belle was woedend toen ik terug kwam.
''Ben je gestoord?'' siste ze ''Een nóg groter bondgenootschap.''
''Chubby vertrouwde het.'' Belle keek me raar aan ''Ik bedoel natuurlijk Kyle.''
''Die Kyle van jou is niet te vertrouwen.'' klaagde ze ''Hij heeft alles precies gepland.'' Ik trok mijn wenkbrauwen op.
''Zullen we erom wedden dat ik gelijk heb?'' zei ik lichtelijk arrogant. Belle keek bedenkelijk.
''Wat zou je er dan tussen willen zetten?'' Ik glimlachte.
''Mijn leven, lijkt me wel een goed idee.'' Belle schrok en verbleekte ''Als jij gelijk hebt, sterf ik. Lijkt je dat geen goed idee?'' Belle begon nog witter weg te trekken.
''Het is gewoon mijn plicht om jou zo goed mogelijk te adviseren.''
''En dat doe je goed, maar mijn besluit staat vast.'' Belle zei die avond geen woord meer tegen me. Ze was het er vast niet mee eens, maar ik vertrouwde erop dat Chubby geen complot tegen me smeed.