007

Myrthe.

Een hartverwarmend, nouja eerder een handverwarmend, applaus gaf ons net het kleine beetje hoop dat we nodig hadden om verder te gaan om nog een nummer te zingen.
Met mijn, inmiddels, bevroren handen en rillende lichaam probeerde ik nog het laatste liedje te zingen:
Sterre's, en ook mijn lievelingsnummer 'Two Voices, One Song.'
Sterre handen glijden over de snaren van de gitaar.
Ik begin het nummer te zingen en om ons heen staat een grote groep mensen die stuk voor stuk aandachtig luisteren. Sterre valt in met een tweede stem.
In de kring van mensen zit ook een gat, maar die wordt al snel opgevuld door een groepje jongens.
Ik begin ze terwijl ik zing in mijn hoofd te tellen, een, twee, drie, vier, vijf.
Vijf jongens die ontzettend veel leken op de band waar mijn zus fan van is.
Ach, het zal wel weer, de laatste tijd hallucineer ik veel dus het zal me niet verbazen als ik dat nu ook weer doe.

'I'll come along,
together we dream the same dream,
forever I'm here for you,
you're here for me,
oh ooh oh,two voices one song,
oh ooh oh,two voices one song.'

Weer ontvangen Sterre en ik een 'handverwarmend' applaus en ook de vijf jongens klappen enthousiast mee.
Gek genoeg let ik op ze, ze hebben iets, waar ik toch wel geïnteresseerd door raak.
Myrthe, doe alsjeblieft niet zo dom, let niet op die jongens je hebt wel wat beters te doen zegt een stemmetje in mijn hoofd die ik vaak Anna noem. Anna was mijn beste vriendin, maar er is teveel gebeurt. Nu probeer ik haar stemmetje uit mijn hoofd te laten verdwijnen, maar dat gaat ontzettend moeilijk.

Ik loop richting de camera die op drie meter afstand staat en ik druk op het knopje dat ervoor zorgt dat hij stopt met opnemen.
Sterre komt naar me toe en geeft me een high five.
"Super gedaan Myrth!" Ze geeft me een knuffel en ik voel ineens een hand op mijn schouder.
Ik draai me geschrokken om.
Een jongen met krullend haar staat ineens voor me en begint tegen me te praten:
"You've a great voice! It was an amazing show! And you can also sing very well!" De jongen kijkt eerst mij en later ook Sterre aan terwijl hij maar door gaat met complimenteren.
"Thank you!" Sterre begint een heel gesprek in het Engels met de jongen terwijl de helft niet volg, want ik ben veel te moe om nog fatsoenlijk na te kunnen denken. Ik zie wel hoe Sterre lichtelijk flirt met de jongens. Dat doet ze eigenlijk met alle jongens, maar ik weet hoe ze echt is. Diep van binnen.
Een van de andere jongens komt naar me toe.
"You, you were realy amazing!" De jongen geeft me een knipoog.
"Thanks." Verlegen doe ik mijn sjaal goed en loop ik naar Sterre en ik tik haar aan op haar rug.
"Ster, zullen we gaan?" Ik wrijf in mijn oog en Sterre knikt.
"Guys, I'm sorry we’ve to go!" Sterre zwaait naar de jongens terwijl ik haar onderarm beet pak.
"Can we see you two tomorrow?" roept één ons na, waarop Sterre antwoordt:
"Of course!"
"Two o'clock at the Starbucks! Have a good night!" Alle vijf de jongens zwaaien ons uit terwijl we de, inmiddels minder drukke, straat uitlopen.