Chapter 37

Ik hoorde iemand de trap opkomen, vervolgens ging de deur open en stond Chris in de deuropening. Louise gaf me een klopje op mijn schouder en stond toen op.
“Jullie moeten praten, alles zeggen,” zei Louise terwijl ze Chris doordringend aankeek. Louise liep de kamer uit en deed de deur dicht. Chris ging naast me op het bed zitten en zuchtte.
“Chris… Ik wil niet boos op je zijn, ik wil geen ruzie met je en ik wil zeker niet naar huis.”
“Waarom hebben we dan ruzie?” vroeg Chris. Ik schudde mijn hoofd.
“Ik wil uitleg. Ik wil je vertrouwen Chris, maar dat kan ik alleen als jij alles vertelt. Ik wil dat je zegt waarom je loog, want dat heb je met een reden gedaan…”
“Ik was bang,” zei Chris toen.
“Voor wat?”
“Ik ben nog steeds bang, ik wil je niet kwijt Marenne. Ik… Bodil… Bodil is mijn ex, doordat ik in Nederland ging wonen is het uitgegaan. Ze was mijn alles. Ik ben er een tijdje kapot van geweest toen ik in Amsterdam woonde. Elke keer als ik weer naar Denemarken toeging, was het alsof het nooit uit was gegaan. We hadden beide nog gevoelens voor elkaar. Toen kwam ik jou tegen, jij was het eerste meisje dat mij haar heeft doen vergeten…” Ik wist het, hier zat veel meer achter.
“En nu dan? Wat voel je nu nog voor haar?” vroeg ik, bang voor het antwoord.
“Je wilt echt een antwoord, hè?” vroeg hij. Ik knikte.
“Ik houd van haar, Marenne.” Ik voelde een steek in mijn hart toen hij dat zei. Hij houdt van haar…
“Maar ik ben verliefd op jou, ik houd van jou en jij bent alles wat ik wil.” Hoewel het lief was wat hij zei, stelden deze woorden mij niet echt gerust. Mijn ogen vulden zich weer met tranen en Chris nam me in zijn sterke armen.
“Wil je alsjeblieft dit weekend blijven? Mijn ouders kunnen je denk ik ook nog niet missen, net als Louise… En Mik!” Ik glimlachte door mijn tranen heen.
“Ik blijf…”
“Dat klonk niet echt overtuigend,” zei Chris toen.
“Ik ben ook niet echt overtuigd…”
“Marenne, wat moet ik nog meer doen om dit goed te maken?” vroeg Chris zacht.
“Ik weet het niet. Ik ben niet meer boos maar ik ben gewoon diep teleurgesteld. Wil je me alsjeblieft beloven dat je nooit weer liegt over zoiets?”
“Ik beloof het je…” Chris pakte mijn beide handen en keek me recht in mijn ogen aan. Juist op dat moment trilde mijn telefoon. Mijn hart leek even stil te staan toen ik het berichtje las.
Gaat alles wel goed daar? Ik zag een foto dat jij en Chris ruzie hadden… Staat op internet. Als het niet gaat, of ik iets voor je kan doen, je kan me te alle tijden bellen… X Derk.
“Wat is er?” vroeg Chris.
“Er staat een foto op internet, van ons, van gisteravond…”
“Wie zegt dat?”
“Uh… Derk,” antwoordde ik. Chris keek verbaasd en pakte toen zijn eigen telefoon.
“Vreemd, waarom stuurt hij dat naar jou en niet naar mij?” Ik haalde mijn schouders op.
Lief van je, maar alles gaat inmiddels weer goed. Welke site staat de foto?
“Wat stuur je terug?” vroeg Chris.
“Ik vroeg op welke site de foto staat.”
“Wil je die foto zien dan?” vroeg Chris verbaasd.
“Ja, ik wil weten wat er op internet staat…”
“Ze zijn nooit aardig hè, dat weet je.” Ik knikte en las het berichtje van Derk.
Ik kwam het tegen op twitter… Weet niet bij wie, moet je anders even zoeken. Veel plezier daar nog, en je weet me te vinden hè! X
Ik glimlachte. Derk was wel heel erg lief.
“Waarom lach je?” vroeg Chris.
“Derk maakte een flauw grapje,” antwoordde ik snel.
“Wat dan?”
“Nou… Hij zei dat ik zoals ik er gisternacht uitzag, zelfs nog beter uitzag dan de vriendin van Kolbeinn op haar beste dag,” verzon ik snel. Ik voelde me slecht, ik had Chris verweten dat hij loog over een meisje en nu deed ik precies hetzelfde. Of nou ja, hetzelfde, dit was toch wel iets anders… Toch?
“Je ziet er altijd goed,” antwoordde Chris toen die gelukkig niks doorhad. Ik glimlachte en besloot toen toch de foto maar niet op te zoeken op twitter.
“Zullen we naar beneden?” vroeg Chris. Ik knikte en stond op om naar beneden te lopen. Inmiddels was iedereen ook al wakker en stond het ontbijt al klaar op tafel. Er lagen croissantjes en harde broodjes, daar was ik wel aan toe! We schoven aan tafel en Chris’ moeder zette een kopje thee voor ons neer.
“Hebben jullie een leuke avond gehad?” vroeg zijn vader toen.
“Zullen we het daar niet over hebben?” vroeg Louise terwijl ze me glimlachend aankeek.
“Daar ben ik het wel mee eens,” zei ik toen. De ouders van Chris keken verbaasd van Louise naar mij en toen naar Chris en Niklas.
“Oké… Dan praten we daar niet over.”
“Zullen we vanmiddag anders gaan karten?” stelde Niklas voor. Ik begon te lachen en stemde in.
“Leuk idee!” zei Chris enthousiast.
“Ik maak jullie allemaal in,” zei Louise toen.
“Mij niet!” reageerde ik. De ouders van Chris lachten.

Toen we ons eten ophadden maakten we ons allemaal klaar om naar de kartbaan te gaan, de ouders van Chris en Louise gingen wel mee maar zouden zelf niet karten. We gingen er een gezellige middag van maken. Louise had me nog gevraagd hoe het gesprek was verlopen en ik vertelde dat ik heel erg teleurgesteld was. Hoe graag ik het wilde, ik kon Chris nu echt niet honderd procent vertrouwen. Iets zei me dat Bodil nog lang geen afgesloten hoofdstuk was. Na een paar rondjes karten was het duidelijk dat Niklas onverslaanbaar was, we hadden heel erg veel lol en waren nog lang niet uitgekart.
“Ik stop even,” zei Chris toen terwijl hij uit de kart stapte.
“Hoe zo?” vroeg Louise verbaasd.
“Mijn eten ligt me niet zo lekker op de maag,” zei hij toen met een half glimlachje.
“Gaat het wel?” vroeg ik bezorgd.
“Ja. Gaan jullie nou maar lekker karten, don’t worry.” Louise haalde haar schouders op en Niklas begon alweer met rijden.
“Hé valsspeler!” riep ik lachend. Na een paar rondjes stonden we weer even stil, Chris zat al de hele tijd met zijn telefoon iets te doen en hoewel Chris me al het vertrouwen vanochtend probeerde te geven, had ik het gevoel dat dit niet klopte.
“Chris, kom!” riep ik toen. Geschrokken keek Chris op van zijn telefoon en schudde toen zijn hoofd.
“Wil je me ziek hebben?” vroeg hij lachend. Ik schudde teleurgesteld mijn hoofd.
“Kom je me dan in ieder geval aanmoedigen?” vroeg ik.
“Dat heb je toch niet nodig?” antwoordde hij. Waarom snapte hij het nou niet. Ik wilde dat hij bij me was, dat ik zeker wist dat hij met niks anders bezig was dan met een gezellige middag met ons. Louise had het door.
“Hé Marenne, kom op, laat hem maar. Ik wil je nog een keer inmaken,” zei ze.
“Nog een keer? Kan me niet herinneren dat je dat één keer gedaan hebt,” antwoordde ik lachend. Louise reageerde door gas te geven. Snel ging ik er achteraan, na een paar bochten lag ik alweer voor. Op het einde stapten we uit en gaf Louise me een hand.
“Oké, je hebt gewonnen,” gaf ze toe. Ik glimlachte.
“Je was wel een waardige tegenstander.”
“En ik dan? Ik ben ten slotte de winnaar van iedereen!” zei Niklas verontwaardigd.
“Gefeliciteerd Niklas.” Ik lachte en gaf hem een hand. Niklas knikte als bedankje. We liepen naar de ouders en Chris en schoven aan. Chris deed zijn telefoon snel in zijn broekzak. Ik keek hem aan waarop Chris onschuldig terugkeek. Ik haalde mijn schouders op.
“Willen jullie wat drinken?” vroeg Chris’ moeder toen. We knikten allemaal en begonnen enthousiast te praten over het karten. Alleen Chris praatte niet mee, die had het te druk met zijn telefoon.
“Chris, wat doe je ongezellig,” zei zijn vader toen.
“Sorry. Ik voel me niet zo lekker,” antwoordde hij.
“Leg in ieder geval dat ding even weg…” Chris zuchtte en stopte toen zijn telefoon weer in zijn broekzak. Louise keek hem onbegrijpend en hoofdschuddend aan. Hoewel ik wilde weten met wie hij berichtjes stuurde, nam ik me voor het niet te vragen. Ik wilde hem vertrouwen en hij had me vanochtend nog gezegd dat ik hem ook moest vertrouwen.
“Ik heb eigenlijk heel erg de neiging om te vragen of we gisteravond in herhaling kunnen doen, maar dan leuk,” zei Louise toen. Ik glimlachte, ik wilde ook graag nog een leuke avond uit met zijn vieren. Louise keek me vragend aan.
“Lijkt me leuk,” zei ik toen maar.
“Ja, mij ook. We kunnen ook ergens anders heengaan?” stelde Niklas toen voor. Ik knikte snel. “Dat vind ik ook wel een goed idee.”
“Oké… Is goed, waar wilde je heen dan?” vroeg Chris.
“Er is een nieuwe discotheek, die is altijd erg gezellig op zaterdagavond.”
“Oké, ik vind het best,” zei Chris toen.
“Jullie zijn ook onvermoeibaar hè. Dan zal ik vanavond wel even wat lekkers voor jullie klaarmaken, een goede bodem is nooit verkeerd hè!” zei de moeder van Chris. Ik lachte, ze was zo’n lief mens.