1.0

Als de politie is geweest en Josh mee heeft genomen kunnen Sandra en Ik eindelijk gaan slapen. we trekken bijde onze pyjama's aan en kruipen in bed. Het is nu half twee en we moeten om tien al achter de computer zitten. Ik doe mijn ogen dicht en val als een blok in slaap.

"Moeten we dit wel doen? Delicious is veel drukker dan normaal!" Ik keek Linde onzeker aan. "JA dit moeten we doen anders weet ze dat ze dit elke keer voor elkaar krijgt door zo te doen." Zei Linde zelfverzekerd en ik pakte de stang en ging naast de trailer staan. Linde leidde Delicious de trailer op en ik deed de stang en klep achter haar dicht. Snel stapte we de auto in want we waren al aan de late kant. "dit is toch dat terrein met die open plek naar de weg"? "Ja klopt maar maak je daar maar geen zorgen om er gebeurt toch niets." Ik zuchtte want ik had er helemaal geen goed gevoel bij. Na een half uur kwamen we op het terrein aan en Linde zadelde Delicious snel op. Ze had maar een kwartier om los te rijden en dat ging niet zo geweldig. Toen ze de ring in ging werd het nog erger. In de gallop ging Delicious veel te snel en moest Linde heel veel moeite doen om haar terug te krijgen. Nadat ze de ring uit kwam en aan het uistappen was vloog er een vogel te dicht over Delicious haar hoofd waardoor ze schork en stijgerde. Ik stond verkeerd en kreeg een klap tegen mijn rug aan. Ik gilde het uit van de pijn en lag op de grond, maar toen ik Delicious met Linde nogsteeds op haar naar het open stuk naar de weg zag rennen stond ik op. Mijn eerste reactie was erachter aan rennen. Ik wist dat ik niet snel was maar als er iets gebeurde was ik er wel zo snel mogenlijk bij. Toen ik op de stoep bij de weg stond stopte ik even. Mijn rug deed verschrikkelijk veel pijn. maar toen ik een gil hoorde en het getoeter van een vrachtwagen begon ik weer te rennen. Ik zag het gewoon gebeuren hoe Delicious Linde van zich afgooide en linde met haar nek de stoeprand raakte. Delicious rende weg en ik rende naar Linde toe. Toen ik eindelijk bij Linde was viel ik op mijn knieën en de tranen rolde van mijn wangen. "Linde! Linde word wakker. kom op verlaat me niet! Ik kan niet zonder je." maar ze opende haar ogen niet. "KAN VERDOMME IEMAND 112 BELLEN!" riep ik boos door mijn tranen heen. Ik pakte haar pols en voelde gelukkig nog hartslag. Linde opende heel zwak haar ogen "Kyra..." ze haalde diep adem "ik hou... van je..." Ik wist dat ik een gewond iemand niet mocht verplaatsen maar ik pakte haar hoofd en legde hem op mijn schoot. "Ik ook van jou! Kom op vecht. voor ons. zodat we samen kunnen gaan wonen later. en alle dingen doen die we eerder ook deden." Ik pakte haar had vast en ze deed haar ogen dicht. De ambulance kwam maar het was telaat mijn beste vriendin, mijn zusje van een andere moeder zoals we elkaar noemde was overleden op mijn eigen schoot.

IK schrik wakker van mijn wekker en dat is maar goed ook. Sandra word ook wakker en ik pak mijn kleren en loop naar de badkamer. Als ik in de spiegel kijk zie ik dat mijn hele ogen betraand zijn. Ik heb schijnbaar gehuild in mijn slaap. Ik gooi wat water in mijn gezicht en kleed me dan om. Sandra is mijn beste vriendin en heeft me geholpen met over de dood van Linde komen. Maar er is nog altijd een groot gat in mijn hard. Als ik klaar ben loop ik naar mijn kamer en zie dat Sandra haar kleren ook al heeft gepakt.