The New Boy ( aangepast )

Doordat ik naar de directeur ben moeten gaan, heb ik een stuk van Biologie gemist. Niet dat ik dat zo erg vind. Het enige is dat mijn klasgenoten me – zoals altijd – aanstaren. Soms heb ik écht zin hun te vragen wat er mis met me is. Ik ga zo rustig mogelijk naar mijn plaats. Als ik mijn boeken pak zeg de leerkracht dat het “ fijn is dat ik ook gekomen ben”. Er wordt op de deur geklopt. Het is de directeur, alweer.' Fuck', denk ik. Maar hij komt niet voor mij. Achter hem staat een buitengewoon knappe jongen, die me iets te bekend voorkomt. Alle meisjes staren hem aan. Ja, ze hebben gelijk. Één ding doet me twijfelen dat ik hem ken. Maar als hij een stap naar voren doet, weet ik het zeker. Alec! Het is Alec! Wat doet hij hier? Ik kijk nog eens goed naar zijn ogen. Ze zijn niet rood, zoals ik gewoon ben. Maar chocoladebruin. Staat hem nog goed, ook. Ik weet niet hoe het komt dat zijn ogen ineens een andere kleur hebben, maar het is goed dat het zo is. Zijn echte ogen zouden te veel opvallen hier. Als hij zich voorstelt, smelt ik weer voor zijn stem. En ik ben niet de enige.' Ga maar naast Luna zitten. Misschien kan je haar nog iets bijleren', zegt Gerits tegen me, terwijl ze me scherp aankijkt. Jaloerse blikken achtervolgen Alec als hij plaats neemt op de stoel naast me. Ik moet héél erg m'n best doen niet te lachen. Maar als hij naast me zit, kan ik het toch niet laten. De leerkracht gaat verder met de les alsof er niets gebeurd is.” En dit hebben we ooit nodig omdat?” denk ik bij mezelf. Alec rommelt in zijn Eastpack tas die wel nieuw moet zijn. Daar haalt hij een kladblok uit. Ik denk dat hij het gaat gebruiken om notities bij te houden. Maar dan tikt hij onder tafel op mijn arm en legt hij het boekje in het middel. “ Lekker saai, hé” staat er. Zachtjes lach ik.” Zeker voor jou. Jij weet dit allemaal al”, schrijf ik terug.”Ja. Maar ik vind het niet erg, omdat ik nog even bij jou kan zijn. Maar hoe lang duurt deze les nog? Ik krijg stress van die vrouw haar stem”. Opnieuw die lach. Ik kijk op de klok.” Nog 40 minuten...” Wat een geluk dat we alleen vanachter zitten. Als Gerits het zou zien, zouden we in de problemen zitten.' Luna. Wat denk jij?' vraagt ze aan me. Ik kijk op. Ze kijkt me aan met een gemene grijns. Zo snel dat de rest het niet doorheeft, schrijft Alec het juiste antwoord op het blad in mijn cursus.
Ik lees het zo overtuigend mogelijk voor. Gelukkig. Ze denkt dat ik het zelf wist. Ze gaat door, waarschijnlijk teleurgesteld. Subtiel steekt Alec zijn hand onder tafel naar me door. Hij neemt de mijne vast. Even schrik ik als ik zijn koude huid voel, maar daarna ontspan ik volledig. Ineens is de les niet meer zo verschrikkelijk. Ik zit hier bij een leerkracht die hier haar zegje aan het doen is, en een klas die niet op me let. Mijn droomjongen zit naast me en houdt mijn hand vast. Voor de eerste keer dit schooljaar – en dat is bijna het hele jaar – wil ik niet dat de les voorbij gaat. Met zijn andere hand schrijft Alec nog iets in het boekje. Blijkbaar zijn vampiers ook nog eens tweehandig. Hij schrijft de woorden die ik nooit had geloofd van een andere jongen, maar bij hem geloof ik het gewoon.

“ Ik hou van je”