70. | Twilight-Saga!

’Dankje wel!’ Ik geef ze een vooreen een knuffel. Ik pak de boeken van de Twilight-Saga een voor een op. ’Deze wilde ik al een hele tijd hebben. En ze zijn in het Nederlands! ‘ Ik sta op en loop naar huis. ’Wat ga je doen?’ Ik draai me om. ’Cadeau binnen leggen.’ Bill steekt zijn duim op en ik loop weer veder. Ik loop naar binnen en zie dat er al wat mensen weg zijn. ’Eline, hoe laat gaan de jongens weg?’ Ik haal mijn schouders op.’Elle en Say moeten om 10 uur thuis zijn.’ Mijn moeder knikt. Ik kijk op de klok en zie dat het al 9 uur is. Ik loop weer naar buiten, naar het pleintje. ’Het is al 9 uur! Wat gaat de tijd snel!’ ’Dan moeten we weg, we moeten om 10 uur bij Andreas zijn Tom.’ Bill staat op, gevolgd door de rest. We lopen met z’n allen naar binnen. ’Nou dat was leuk op het pleintje.’ Ik steek mijn tong uit en doe de voordeur open. ’Bedankt dat jullie er waren!’ Ik geef de jongens een knuffel en een kus op hun wang en zwaai ze nog uit. Als ze weg zijn loop ik naar de woonkamer waar ik mijn opa en oma en vrienden aantref. ’Zullen we naar boven?’ Say, Elle, Janneke, M-J, Mieke n Sabine knikken en met z’n alle open we naar boven. ’Hoe kennen jullie Tokio Hotel?’ We zitten nu allemaal op mijn bed. ’Via Elle, en die kent ze weer via haar familie.’ Janneke knikt. We praten nog een tijdje over hoe wel Tokio Hotel vinden totdat mijn moeder binnen komt. ’Het is al 10 uur, ik dacht dat er mensennaar huis moesten.’ ’Ja wij!’ We staan allemaal op en lopen naar beneden. Elle en Say doen hun jas aan en pakken hun tassen. Ik geef ze allebei een knuffel neen kus. ’Bedankt dat jullie er waren!’ We zwaaien ze nog uit en we zwaaien mijn opa en oma ook uit, die gingen weer naar huis. ’Eline, gaan jullie even de bedden opmaken enzo!’ Ik knik en met z’n 5e lopen we naar boven. ’Jullie hebben toch zelf een luchtbed mee genomen he?’ ’Tuurlijk.’ Ze pakken allemaal een luchtbed uit hun tas. Ik loop naar beneden pak de pomp. Ik loop weer naar boven en geef Janneke de pomp. Ik laat hun lekker hun eigen bed op pompen n loop naar de kast om lakens enzo te pakken. Als ze hun bedden hebben opgepompt maken we ze op en ploffen we vermoeid op ons bed. ’Zullen we maar gaan slapen?’ Iedereen stemt in. Één voor één gaan kleden we ons om in de badkamer enzo. Als iedereen in bed ligt praten we nog wat over wat er deze week allemaal in Nederland is gebeurt en gaan dan slapen. Je denk vast, waarom hebben ze elkaar niet veel te vertellen, we mailen elkaar elke week over wat er is gebeurd en zo. Ik zit nog een tijdje heen en weer te draaien voordat ik uiteindelijk in slaap val.
[Volgende morgen]