Living forever 12.3

Siva

‘Max waar was je?’ vroeg ik. Mijn stem klonk schor en ik wreef vermoeid over mijn arm, hij zat weer aan mijn lichaam.
‘Hebben ze je alleen gelaten?’ vroeg Max verontwaardigd. Ik wees op een Nathan, die in slaap was gevallen op een stoel. Max glimlachte en ging op de salontafel zitten. In zijn hand had hij een ketting die hij verwonderd bleef bekijken.
‘Wat is dat?’ vroeg ik verbaasd. Ik stak mijn hand er naar uit, maar meteen trok hij de ketting weg.
‘Een ketting,’ zei hij zachtjes. ‘Een hele oude ketting.’
‘Hoe weet je dat?’ vroeg ik verbaasd. Ik ging moeizaam overeind zitten en keek naar de ketting die Max in zijn hand had.
‘Omdat ik hem zelf gemaakt heb,’ zei hij. ‘Of in ieder geval gedeeltelijk. Ik heb de steen vervangen en behekst.’
‘Hoezo?’ vroeg ik verbaasd.
‘Het was een cadeau,’ zei hij schouder ophalend.
‘Het ziet er mooi uit,’ zei ik. Max gaf me aarzelend de ketting. ‘Waar heb je het vandaan.’
‘Gevonden in heb bos,’ zei hij. ‘Ik heb geen flauw idee hoe het er kwam en er lag bloed.’
‘Misschien dat hij van Luppe is,’ zei ik. ‘Maar hoe zou zij komen aan een ketting die jij ooit aan iemand cadeau hebt gedaan? En hoe weet jij zo zeker dat het echt de ketting is die jij ooit iemand cadeau hebt gedaan.’
‘Het was niet zo maar iemand,’ fluisterde Max zachtjes. Hij pakte de ketting over en opende de ketting. ‘Alleen zij, ik en misschien een van haar nakomelingen.’ Hij pakte er een briefje uit en gaf het aan mij.

My Rosalyn,

The girl who stole my heart. Even though this is probably the last time we will see each other I know you will always be in my heart and head. I will never forget you, no matter how long my life will be or were my life will bring me. I will always love you and remember you.

Yours forever,
Maximilian

‘Je hield echt van haar,’ zei ik verbaasd. ‘Waarom heb je me dit nog nooit verteld?’
‘Dat ik toen ik 20 was verliefd was op de rijke dochter van de landheer en dat ze uitgehuwelijkt werd, dat ik haar daarna nooit meer gezien heb en ze later als heks verbrand is?’ vroeg Max verbaasd. ‘Niemand weet dat, zelfs Tom niet. Ik weet niet eens waarom ik het je vertel.’ Er liep een traan over zijn wang.
‘Er zit nog een briefje in,’ zei ik, niet wetend hoe ik dit kon weten. Ik pakte de ketting en vond daarin inderdaad nog een ketting. Max opende de brief en keek er stomverbaasd naar.

My dearest Max,

I feel so stupid that I haven’t found your letter before. I’ve got older, I am old! Dying actually. I don’t think that I will make the morning. After all those years I have never stopped loving you and crazy enough I believe you will read this letter ones. And that you will know that I never stopped loving you. This letter is short and so is my time on earth. It brings me joy knowing that you will read this letter and I wished I could see the look on your face.

Yours forever,
Rosalyn

Ik las mee over Max schouder en voelde me meteen schuldig. Dit was iets dat alleen voor Max’s ogen bestemd was, maar Max was te verbijsterd om op te merken dat ik had mee gelezen. Hij bracht de brief naar zijn lippen en kuste die.
‘My Rosalyn,’ fluisterde hij overgaand op het Engels uit zijn jeugd. ‘My most beautiful Rosalyn.’