004

Rose Jackson
De bel ging, de pauze was voorbij. Ik stond op en kieperde mijn dienblad leeg in de vuilnisbak. Ik had bijna niks van mijn eten gegeten, alleen maar door de spanning. Ik zocht het lokaal op op mijn telefoon en liep erheen. Nog een paar uur en dan kon ik lekker thuis in de zon liggen.

Hannah Nelson
Ik keek hem aan en durfde niks meer te zeggen. Ik was bang dat ik iets verkeerds zou zeggen. Ik spreidde mijn armen en knuffelde hem stevig. “Awhh… sweetheart. She was… just not worth it.. I guess.. You’ll find your special girl..” Ik wreef met mijn hand over zijn rug terwijl hij zachtjes tegen mijn schouder huilde. “You will come over it. It doens’t matter if you cry. That’s sweet.” Hij keek even op en glimlachte snel naar me. Zijn gezicht veranderde direct weer. Zachtjes trooste ik hem. Ik hoorde de bel. “I think we’re not going to class anymore are we?” vroeg ik aan hem. Hij schudde zijn hoofd. “Common, let’s go.” Zei ik en ik trok hem overeind.

Joanne Roberts
Van schrik duwde ik hem weg. Waar was die kerel mee bezig. Ik keek hem geschrokken aan. Snel rende ik langs hem heen het lokaal uit. Waar waren Louis en Claier? Ik MOEST naar ze toe. Ik rende door de gangen heen tot ik tegen iemand opbotste en op de grond viel. “Shit, I’m sorry. “ zei het meisje die ook op de grond zat en weer omhoog kwam. Ze reikte een hand naar me uit. “No, no it was my fault, I’m so sorry I’m…” Mijn handen waren aan het trillen. Ik nam haar hand aan en ze trok me omhoog. “Are you allright?” vroeg ze bezorgd. Ik knikte, schudde mijn hoofd en knikte weer. “I don’t think you are… let’s have a seat.” Zei het meisje en ze trok me mee naar een bankje. “I’m Rose by the way.. Rose Jackson.”

Caity Clark
“I’m.. I’m so sorry.. I never wanted this either and.. I don’t want to hurt you.” Stamelde Liam. Ik keek hem geschrokken aan. Waarom voelde hij zich nou schuldig? Hij kon er toch niks aan doen? Ik liet mijn fiets vallen en knuffelde hem stevig. Tranen verlieten mijn ooghoeken en vielen op zijn shirt. “It isn’t that bad.. I think.. I will be better. “ probeerde Liam me te troosten. Het werkte niet. Ik had het gevoel alsof het allemaal al over was. “Don’t cry. I hate see you crying and you know that.” Ik keek omhoog naar hem. Met 1 hand veegde hij de tranen uit mijn gezicht. “Please, don’t cry. Shall we sit somewhere? We’re on the way.. I don’t wanna be killed by a car..” zei Liam.

Maddy Cooper
Ik stond te trillen op mijn benen. Wat wouden ze nou? Niall kreeg wat kleur op zijn wangen. “Euhm.. heey. You are in the same class as me right?” ik knikte en keek naar mijn schoenen. “Yeah uhm.. do you.. “ ik keek even omhoog en zag hem hulpeloos naar zijn vrienden kijken. “Are you good in math?” vroeg hij toen. Die vraag kwam totaal onverwacht aan. “Well.. uhm.. I don’t know. My grades are good but..” “Can you.. I don’t know.. help me with it… Like, tomorrow maybe?” Hij beet even op zijn lip wat er onwijs sexy uitzag. Vroeg hij me nou zojuist om een date? Ik knikte. “Yeah.. sure.. “ zei ik. “Well… I see you at school then.” Zei hij en hij verdween gauw uit het zicht.