(010)

Ik zucht en kijk op naar Allison, 'Trek wat fatsoenlijke kleding aan... het spel begint en ik heb zo'n idee waar we heen moeten' zeg ik tegen haar en draai me om. Ik weet nog hoe ik vroeger altijd met mijn vader mee mocht naar zijn bedrijf, het was er geweldig en ik zag het altijd als één of andere grote speeltuin. Na dat reden we altijd langs een groot gerechtsgebouw, het werd toen al niet meer gebruikt maar ik kon me herinneren hoe mijn vader vertelde over de aller grootste zaken, dat de aller grootste criminelen daar hun vonnis kregen en ik had aandachtig zitten luisteren terwijl ik ondertussen naar fontein tegenover dat gebouw had gekeken, het was een vrouw met een weegschaal in haar handen. Het was zo mooi, natuurlijk helemaal van steen gemaakt maar ik vond het werkelijk schitterend. Daar moest ik heen, ik wist het zeker. Gehaast loop ik met haar over straat... we worden bekeken. Ik merk het, hoe? Ik heb geen idee. Ineens stoppen we met lopen en begin ik met rennen. Daar bij dat mooie standbeeld, dat er nu overigens vreselijk verwaarloosd uitziet hangt iets, een zwarte koffer met een nieuwe envelop. "Beste deelnemer, je hebt je hint begrepen. Bij deze begint het spel echt, wees op je hoede. 9 Deelnemers zullen strijden voor de titel god en ze kunnen dezen alleen bereiken door het doden van hun tegenstanders. Succes" en met een klap val ik neer op de grond, ik was net klaar met lezen en ik begreep het. Allison deed ook mee.