(004)

En dan, een mannen lach. Ik hoor het duidelijk en kijk verschrikt achter me. Daar staat hij, een man met zwart haar, het is een oudere man en ik schat hem ongeveer 47 jaar. Wel ja hoor, deze dag was al zo raar... om het nog iets onduidelijker te maken kan geen kwaad. 'Hallo Raaf' en dan voel ik hoe ik verstijf, hoe mijn botten zo zwaar als steen worden en mijn gewrichten zo bevroren zijn als wat. Die stem. 'Pap?' Ik kan jullie wel vertellen dat ik saai ben, maar misschien is dat niet helemaal waar. Of naja, ik kan wel saai zijn... mijn leven is dat niet. Ik had jullie al verteld over mijn broer Rob en zijn vader Co, wie met mijn moeder is getrouwd kort geleden. Wel, ik heb ook nog een vader. Hij is een rijke zakenman... maar niet zo als Co, want Co is niet rijk en doet er alles aan om een beetje geld te kunnen verdienen. Nee mijn vader is de eigenaar van een groot software bedrijf, het heeft de toepasselijke naam "Ravens" wel, ik heb hem al iets van 10 jaar niet gezien en had dan ook geen idee waar hij überhaupt was en wat hij deed. Maar nu, ik wist het zeker, de man die voor me stond was mijn vader. Ongeloofelijk. 'Pap... waarom?' Ik kan mijn zin niet afmaken, hij onderbreekt me. 'Zoon. Het is geen toeval wat je net zag' Ik hoor hoe hij zijn keel schraapt en Allison aan kijkt, die vervolgens mijn kant opkijkt. 'Ravens Company, mijn bedrijf is iets nieuws begonnen. Je weet dat we naast software vele andere projecten hebben. Wel, vanaf dit moment zit je midden in ons nieuwste idee' De woorden die zo simpel lijken te klinken zijn zo moeilijk te begrijpen. Ik ben nooit dom geweest, maar zo'n hoog IQ heb ik nu ook weer niet. 'Pap... je kunt, je kunt mensen niet zomaar neerschieten!' roep ik hysterisch uit 'Voor... voor één of ander spel!' Opnieuw die lach, die koude lach en ik vraag me ineens af waar mijn vader van 10 jaar geleden is. Deze man is zo anders. 'Zoon. Dit is niet zomaar een spel' Ik zie hoe hij voorzichtig zijn woorden uitkiest. 'Wel zoon, het zit zo. Mijn bedrijf is zo machtig, ík bestuur de wereld. Alles. Ik bestuur en regel alles' Wat? Mijn vader? Nu ben ik de gene die hard lacht, en ik merk hoe erg ik op hem lijk. Niet alleen onze lach is het zelfde... maar ik begin het te begrijpen en lijk mezelf erin thuis te voelen. 'Je wilt zeggen dat jij gelijk bent aan god?' weet ik eruit te krijgen en dan die woorden... die me voor een moment koud maken en dan opwarmen. 'Nee zoon, ik bén god'