(29) -

Georg sloeg zijn armen om mijn middel.
'Kom schat, we gaan de kleine kindjes niet bang maken. Laat Tom en Bill maar zeveren, kan jij een beetje gaan afkoelen, Miss Kaulitz.' mompelde hij glimlachend.
'Je helpt niet.' zei Zinzi terwijl ze ons naar buiten duwde. Vlak voor de deur dicht ging, vroeg ik een van de meisjes vragen; "Dus je hebt echt een zus? Wauw, dat wist ik niet." mompelde ze. Ze leek bijna beschaamt dat ze het niet wist.
'Oh, maar we weten het zelf ook nog niet zo lang hoor.' verzekerde Bill haar. Georg trok me tegen zich aan in iets wat op een troostende houding moest lijken.
'Trek het je allemaal niet aan; Je zou het zelf mogen zien als een soort compliment. Ze zijn zo trots op een klein zusje als jij dat ze er maar niet over kunnen zwijgen.' zei hij lachend. Ik gaf hem een lichte por in zijn buik, maar dan wel met mijn elleboog. Hij deed alsof hij dubbelklapte, een extra reden om extra te leunen op me en nu en dan een kusje te stelen. Zinzi rolde met haar ogen.
'Als jullie twee zo klef blijven doen dan ga ik nog liever terug bij Bill en Tom en hun aanbidsters zitten.' zei ze kortaf. Georg lachte.
'Ja, deze twee zijn een beetje Kaulitz-obsessed.' zei hij grijnzend.
'Waar is de rest?' vroeg hij er meteen na. Ik keek hem geshockeerd aan.
'Nee maar, straks ga je nog beweren dat jullie overeen beginnen te komen.' zei ik gespeeld geschrokken. Hij grijnsde en stak zijn tong uit.
'Zoals gewoonlijk, na een concert tussen de fans lopen.' zei Zinzi. Ik keek haar aan.
'Fan?' vroeg ik even verbaast. Ze haalde haar schouders op.
'ze zijn zo slecht nog niet.' zei ze glimlachend. dat was weer zo' half antwoord. Wanneer zou Zinzi eens normaal doen? Ik probeerde me eraan te herinneren dat ze dat nooit zou zijn. Probeer iemand met paars haar maar eens serieus te laten doen.. ^-^