~31~

Caspian gromde jaloers naar Seth, die zijn arm om mijn middel verstrakte, en hem ook boos aankeek.
Renesmee kwam naar buiten, en keek niet eens verward naar het schouwspel. Waarschijnlijk wist ze er van.
'Ik heb nog wat van je te goed, Maggie! Tijd om te betalen!' Hij grijnsde kwaadaardig, en de blik in zijn rode ogen vertrouwde ik niet.
Ik schudde mijn hoofd, en hield Seth iets van me af.
'Dat gaan we niet op die manier doen, Caspian! Ik heb Seth, dat weet je!'
Hij gromde en stoof op Seth af, die de aanval nog net kon ontwijken.
Seth veranderde en viel Caspian aan. Beide gingen gelijk op, maar hadden al wat verloren.
Bij een luide kraak keek ik meteen op. Seth lag piepend tegen een boom, en bloedde erg. Zo te zien had hij iets gebroken.
De geur van zijn bloed maakte me woedend.
Niemand mocht hem laten bloeden!
Caspian hief zijn vuist op, maar Seth sprong al weer overeind en tackelde hem.
Grommend rolden ze over elkaar heen, het bos in. Verschillende kraak geluiden, lieten me weten dat er een boom gesneuvelt was.
Ik rende naar het bos, maar voordat ik Caspian van Seth af kon halen, werden er armen om mijn middel geslagen.
Woest probeerde ik me los te trekken, en siste toen het niet lukte.
'Het is zijn gevecht.' Fluisterde Jasper in mijn oor.
'Echt niet! Hij moet niet de macho spelen, hij weet toch al dat ik van hem hou!'
Caspian keek op van Seth, en staarde in mijn ogen. Hij kon zien dat geen enkel woord gelogen was.
'Vaarwel hond!' Siste hij en haalde voor een laatste keer uit naar Seth.
Ik zette me af van de grond, en duwde Seth weg, voordat hij geraakt was.
Ik stond snel op, en ging gebogen voor hem staan.
Nu zou hij met mij te maken krijgen!