1. Een geheim op zolder

Licht piekte door de gordijnen van mijn slaapkamer. Ik deed langzaam mijn ogen open en keek op de wekker naast mijn bed. Tien uur. Ik stapte uit bed, kleedde me aan en liep naar beneden. 'Hey, mam', zei ik terwijl ik een kom cornflakes maakte en aan de ontbijtbar ging zitten. 'Hey lieverd', zei ze en terwijl ze achter me voorbij liep gaf ze een kus op mijn kruin. 'Wil je dadelijk trouwens even de doos met je verjaardagsspullen op zolder zetten?', vroeg mijn vader, die met een kop koffie de krant zat te lezen. Vorige week had ik mijn verjaardag gehouden, op zeven juli en ik had mijn moeder beloofd de verjaardagsspullen terug op zolder te zetten. Ik zuchtte. 'Goed.'

Ik sjouwde de doos de trap op en opende moeizaam de deur. Terwijl die openzwaaide, zag ik dat de zolder sterk verlicht werd door een groot raam. Ik zette de doos neer en hijgde. Die doos was zwaar! Ik zag vanuit mijn ooghoek een archiefkast staan. Ik keek even om me heen, deed de deur dicht en toen ik zeker wist dat niemand me kon zien, besloot ik even te spieken. Ik opende de bovenste la en haalde daar een klein dossier uit, genaam 'Kinderen'. Ik deed het mapje open en zag een foto van mezelf als peuter, met mijn arm om iemand die ook mezelf als peuter was. Daaronder stond 'Annabel en Zoey in de tuin'. Geschrokken sloeg ik de pagina om. Daar stond 'Zoey overleden, Annabel krijgt Zoey's naam'. Kwam ik uit een tweeling en was mijn echte naam Annabel?

'Mam!', schreeuwde ik en ik denderde de trap af. 'Wat is dit?', zei ik toen ik in de keuken stond. Mijn moeder keek geschrokken naar het mapje en zuchtte toen. 'Je komt inderdaad uit een tweeling', zei ze. 'Toen Zoey overleed, vonden we dat een mooiere naam en om je zusje te herrineren hebben we jou de naam Zoey gegeven. Bij de wet sta je nog steeds ingeschreven als Annabel Rodi, maar met als roepnaam Zoey.' Toen ze klaar was, duizelde het me. 'Nee', fluisterde ik. 'Ik wil mijn eigen naam.' 'Dan krijg je die', zei mijn moeder en ze omhelsde me.

In de komende week zijn we naar de gemeente geweest en mijn roepnaam verandert, heb ik brieven gestuurd naar Dylan en Britt, die geschokt reageerden en had ik een brief gehad van Zweinstein met informatie over het komende schooljaar met daarop 'Annabel Rodi' in plaats van 'Zoey Rodi'. Ik moest er nog steeds aan wennen Annebel genoemd te worden, maar het goede nieuws was dat Dylan eindelijk toestemming van zijn ouders gekregen had om Britt en mij uit te nodigen voor te komen logeren. Ik zou morgen vertrekken, op 23 juli. Ik kon niet wachten.