Living forever 12.1

Tom

De angst sloeg om mijn hart. Mijn tanden! Niet mijn tanden! Inneens hoorde ik gestommel, voetstappen. Ik wilde schreeuwen, ik wilde hulp. Een zachte fluistering trok mijn aandacht.
'Tom?' klonk een stem voorzichtig. Ik wilde zo graag antwoorden. 'Tom ik ga de deksel er nu afhalen, het licht kan pijn doen.' Even later stroomde het licht mijn grafkist binnen. Het deed inderdaad pijn, maar deze pijn voelde goed. Ik was bijna vrij. Ik keek in de bezorgde ogen van Max, maar er was iets mis. Er zat iets donkers in zijn blik. Hij tilde me met moeite uit de grafkist en trok mijn ketenen kapot. Ik kon niet op mijn benen staan en hij tilde me naar beneden.
Daar schrok ik me kapot van de ravage. Hij legde me voorzichtig op de kapotte bank en begon me te genezen. De brandwonden en blaren verdwenen van mijn huid en langzaam voele ik de pijn uit mijn lichaam trekken en kracht en energie terug komen. Max keek me niet aan en begon met magie de woonkamer te reprareren. Daarna greep hij een fles heilig water van de grond en gooide het over hem heen.
Ik was geschokt over hoe lang deze marteling deze keer duurde. Ik vroeg me af hoeveel magie hij gebruikt had. Na zo'n 5 minuten leek het te stoppen en liep hij naar boven om even later terug te komen met kleding van Jay.
'Wat is hier gebeurd?' vroeg ik stom verbaasd. Max keek me niet aan en liep het huis uit. Ik volgde hem, maar verzwakt als ik was kwam ik niet veel verder dan de voordeur.
Wat is hier in godsnaam gebeurd?