Chapter 02

Wat was ik blij toen ik hoorde dat het was gelukt om kaartjes te krijgen voor Ajax – RKC. Ik was al jaren fan van Ajax, maar nog nooit zo’n erge fan als ik vorig jaar werd en nog steeds ben. Het werd dus wel eens tijd om naar een wedstrijd te gaan. Gelukkig kwam een vriendin van mij met het idee en kon haar vriend nog 2 kaartjes regelen; 1 voor mijn zus Jade en 1 voor mezelf. Helemaal opgewonden zat ik op de fiets richting het huis van Malou, waar haar vriend ons kwam ophalen om naar Amsterdam te rijden. Misschien zie ik Boilesen wel… mijn humeur steeg met de minuut!

Onderweg hadden we het over hoe het nu met Ajax ging, wie wij als meiden leuke spelers vonden en waarom, wie goed waren, wie er verkocht moest worden, etc. Eenmaal aangekomen bij de ArenA keek ik mijn ogen uit.. Wat was het groot hier!! Ik had het natuurlijk allemaal weleens gezien op tv en op foto’s, of van ver weg met de trein, maar dit. Wauw! We gingen naar het Supportershome, waar allemaal mannen stonden van in de 40. Ik voelde me net een klein, jong, verlegen meisje dat niks van voetbal afwist.. terwijl ik goed weet dat ik er best wel verstand van heb. Achja, niks om geven en gewoon lol maken met de mensen met wie ik hier ben, denk ik bij mezelf. Natuurlijk kent Koen, de vriend van Malou, allemaal mensen hier, die zich netjes komen voorstellen en vragen aan ons stellen. Ik voel me belachelijk met mijn Limburgs accent, maar gelukkig worden er geen grapjes om gemaakt.

Een uur voordat de wedstrijd begint gaan we de ArenA binnen. Ik kijk mijn ogen uit wanneer ik op de trap loop en je een super mooi uitzicht hebt op het supportershome en de oude trainingsvelden.. Ik voel gezonde spanning, het gaat bijna gebeuren!!!

Vlak voordat de wedstrijd begint kijk ik mijn zus aan en ik zie ook aan haar dat ze zenuwachtig is. Misschien komt het door dat geluid dat een hartslag moet voorstellen.. waaa wat is dit spannend zeg! Ik zie de spelers het veld opkomen en daar zie ik eindelijk ook Boilesen, die ik voorheen niet had herkend. Zelfs van een afstandje is het een lekker ding! Hoe vet zou het zijn, als ik de spelers van super dichtbij kon zien en ze misschien wel een hand kon geven. Ze zijn nu zo dichtbij, maar lijken toch zo ver weg. Jammer is dat, ze wonen gewoon in Nederland, maar ik zal ze verder nooit ergens tegen komen. Even vervloek ik dat ik in Limburg woon, bah! Zo kan ik ze toch nooit ontmoeten. Dan bedenk ik me dat het misschien een idee is om naar een training te gaan, dan zie je ze toch altijd wel van dichterbij… Hmmm misschien moet ik dat dan maar eens regelen!

Als Ajax de wedstrijd naderhand met 3-0 gewonnen heeft, is het tijd om naar huis te gaan. We spreken met Malou en Koen af dat we snel weer een keer gaan, of naar een training.. dat lijkt ons (mij vooral!!) ook wel leuk. Misschien kan ik dan Boilesen van dichtbij zien en met hem op de foto gaan…