12. Zayn Malik/Jazz Mayden
Extra lang!
Jazz pov
‘Wat is er?’ Vroeg hij met een bezorgde ondertoon in zijn stem.
‘Normaal gesproken ga ik nu naar de dansschool. Hier thuis is weinig plaats.’ Zei ik met een scheef glimlachje.
‘Oh.. Moet je weg?’ Vroeg hij teleurgesteld.
‘Ik kan vanavond wel gaan.’ Zei ik glimlachend, en ik ging tegenover Zayn op de bank zitten.
‘Gaat het weer iets beter?’ Vroeg ik zacht.
Zijn ogen haakten in de mijne en om de een of andere reden kon ik niet wegkijken.
Hij knikte en glimlachte toen.
‘Ja, het gaat wel weer. Behalve het feit dat mijn eigenwaarde nu tot diep onder het nulpunt is gedaald.’ Zei hij lachend.
Er viel even een stilte waarin we beiden niets wisten te zeggen toen Tazz opeens weer luid begon te kreunen.
Zayn keek verbaasd om zich heen en liet toen zijn blik op de zwarte kater vallen.
‘Is je kat nu aan het.. kreunen?’ Vroeg hij verbaasd.
Ik haalde opgelaten mijn hand door mijn haren en knikte toen.
‘Zoiets doet hij wel vaker. Zo laat hij weten dat hij nog leeft.’ Mompelde ik.
Zayn grinnikte en schrok op toen zijn telefoon ging.
Omdat ik het onbeleefd vond om zijn telefoongesprek af te luisteren vulde ik zijn glas opnieuw met water en pakte voor mezelf ook een glas.
Toen hij had opgehangen kwam ik terug en zette het glas voor hem neer.
‘Ik moet zo gaan, mijn vrienden vragen zich af waar ik ben.’ Zei hij zacht.
‘Oké, misschien is het verstandig om vanavond nog een aspirine te nemen.’ Grijnsde ik.
Hij knikte en dronk in één teug zijn glas neer. Toen hij opstond wankelde hij en hij viel weer terug in de stoel.
Ik kwam hoofdschuddend overeind en hielp hem overeind.
‘Moet je ver lopen?’ Vroeg ik.
‘Een kwartiertje denk ik, of twintig minuten.’
Ik trok hem mee naar de deur en pakte ondertussen mijn sleutels van het kastje.
‘Het lijkt me geen goed idee als je nu zo’n stuk gaat lopen. Ik breng je wel.’
Zonder ook maar één weerwoord volgde hij me.
Zayn pov
Ik volgde haar zwijgend terwijl we richting de lift liepen. Normaal had ik al lang geprotesteerd als een meisje voor me wilde zorgen zoals zij het deed, maar bij haar accepteerde ik het.
Ze tikte ongeduldig met haar voet op de grond toen de lift langzaam aan kwam suizen, en ik grinnikte even zacht.
‘Dus, Jazz. Vertel eens iets over jezelf.’ Zei ik glimlachend.
Ze keek me even kort aan en stapte snel de lift in.
‘Wat wil je weten?’ Vroeg ze ontwijkend.
Ik keek haar onderzoekend aan en concludeerde dat ze dichtklapte.
‘Vertel gewoon iets wat niemand anders weet.’ Zei ik.
‘Dat is niet zo moeilijk. Ik ken nog niet zoveel mensen hier.’ Zei ze alweer ontwijkend.
Ik zuchtte zachtjes en wierp een blik op het meisje naast me.
Ze had haar armen beschermend voor haar borst geslagen en stond een beetje ineengekrompen. Haar houding straalde één en al pijn, verdriet en onzekerheid uit, en ik maakte automatisch een schokkerige beweging om mijn arm om haar heen te slaan.
Die ene seconde die het me zou kosten om tot bij haar te komen leek ze zich iets te realiseren, en ze schudde haar hoofd alvorens haar armen te laten zakken. Direct verstijfde ik en ik brak mijn beweging van mijn arm af.
‘Hoe kan het dan dat je nog niet zoveel mensen hier kent?’ Vroeg ik nieuwsgierig.
‘Ehm.. Ik heb het nogal druk gehad. Ik ken wel wat mensen, maar niet als in echt kennen.’ Mompelde ze.
Ze zuchtte opgelucht toen de lift de garage bereikte en ze liep snel naar een kleine Golf GTI 3.
‘Stap maar in, hij is open.’ Zei ze.
Ik stapte in en de geur van Jazz haar parfum hing overal om me heen. Het maakte me licht in mijn hoofd, maar dan op een goede manier.
‘Ik moet nog altijd wennen aan het feit dat ze hier aan de andere kant van de weg rijden.’ Zei Jazz zacht.
‘Waar heb je eerst gewoond dan?’ Vroeg ik terwijl ze de weg opreed.
‘Seattle. Ik ben sinds drie maanden hier.’ Zei ze.
Ik gaf haar de richting aan en ze volgde zwijgend mijn aanwijzingen.
‘En dan hier het huis aan het einde van de straat.’
Ze stopte voor het grote, luxueuze flatgebouw waar ik woonde.
‘Wil je anders nog even mee naar binnen?’ Vroeg ik beleefd.
‘Laat ik dat maar niet doen. Je moet vooral rusten. Als je hoofdpijn en duizelingen blijft houden zou ik even langs de dokter gaan. Dan zou het kunnen dat je een lichte hersenschudding hebt.’
Ik knikte en ik voelde de tegenzin om uit te stappen.
‘Mag ik dan anders je nummer? Gewoon, om je te vertellen hoe het ging? Misschien kunnen we dan eens samen iets doen, met vrienden erbij.’ Dat laatste zei ik er snel bij toen ik haar gezicht even zag betrekken.
Ik voelde mijn maag samentrekken toen ik me realiseerde dat ze me waarschijnlijk helemaal niet zag zitten, en dat ik een droom achterna joeg die ik nooit zou kunnen vangen.
‘Oké. Ik denk dat dat geen kwaad kan.’ Zei ze uiteindelijk.
Hallo lieve abo's(: Ik ben stiekem aan een Harry Styles verhaal begonnen. Als er genoeg interesse voor is wil ik het misschien wel al activeren.
Leave a message!
Reageer (4)
JIJ STIEKEMERD
1 decennium geledenahaha je moet wel snel verder met dit verhaal hoor ;o
XXXX
Snel verder! (:
1 decennium geledenAaaawwwhhh arme zayn
1 decennium geledenTuurlijk mag je het verhaal over harry activerenxD
nice!! love it
1 decennium geleden