Whatsupp?!

 

Ik pakte is van Sky en rende via de achterdeur naar buiten.
"Niall die is van mij!" riep Sky en rende achter me aan.
Ik ging op één van de banken liggen en staarde naar de donkere lucht.
De sterren waren super mooi.
Maar niet zo mooi als Sky...
Ze ging gewoon niet meer uit mijn hoofd.
Ik sloot mijn ogen even en dacht aan haar.
Haar ogen, haar haar, de eerste keer dat ik haar zag...
"niet gaan liggen slapen hé!?" zei Sky.
Ik opende langzaam mijn ogen en zag Sky achter me staan.
Ze had zich over me heengebogen en keer recht in mijn ogen.
"ik keek die film alleen maar omdat ik dacht dat jij hem leuk vond." zei ik.
"ik ben te oud voor die film." zei ze als grap.
Ik pakte haar hand en trok haar naast me op de bank.
Ze legde haar hoofd op het kussen en sloot haar ogen.
Waarom ging ze ineens zo ver van me af liggen?
Dat deed ze nooit.
Ik trok haar naar me toe en vouwde mijn armen om haar heen.
"wat is er toch met je?" vroeg ik.
Sky liet haar hoofd tegen mijn borst  rusten en zei niets.
Ze wist het misschien ook niet.
"het is gewoon even raar voor me."
dat was wel logies..
"voor mij ook." zei ik.
Sky's ademhaling was hetzelfde als de mijne.
"je hand brand in mijn rug alweer." zei Sky lachend.
"sorry dat vergeet ik soms gewoon."
"ik ook."
Ik vergat meestal dat mijn hand brande.
Mijn gedachten werden steeds meer afgeleid.
"maar het maakt ook eigenlijk niet meer uit." brak Sky door mijn gedachte heen.
Ik voelde Sky langzaam wegzakken in mijn armen.
"weltrusten." fluisterde ik.
Sky was meteen weer wakker.
"sorry." mompelde ze.
"het geeft niet. Ik viel net ook bijna in slaap." 
Ik trok Sky nog dichter tegen me aan en sloot mijn ogen.
Ik zo er alles aan doen om erachter te komen wat er met Sky was..