09.1

"Ik zie je straks. Ik ga eerst nog met de newborns jagen.", zei Riley. "We wachten op de afgesproken plaats." Ik wilde dat ik contact had met de anderen. Ik stond nog steeds voor het raadsel waarom ik het contact was kwijtgeraakt. Victoria trok me aan mijn arm overeind. "Het is tijd.", zei ze. We gingen naar het bos en na een paar uur wachten kwam Riley. Victoria keek me doordringend aan en ik snapte de hint. Ik liep naar de struiken en transformeerde. Al snel ving ik Jake's spoor op en ik vroeg me af of hij er ook was. Waarschijnlijk niet, hij wilde veel liever vechten. Victoria liep richting de tent en Riley bleef bij mij. Plotseling ving Edward mijn blik. "Sorry Edward. Luister, je moet goed opletten. Ze willen dat ik Seth bezighoud zodat jij er alleen voorstaat." Edward knikte onopvallend. Riley duwde me richting Seth en schoot zelf op Edward af. Seth wilde op Riley afspringen, maar ik hield hem tegen. Ik kon verdomme nog niets horen, wat was dit? Seth stond even doodstil en al snel had hij me overmeesterd. Niet dat ik veel moeite deed om hem tegen te houden. Toen voelde ik weer overal pijn en ik gooide Seth van me af. Riley keek me goedkeurend aan. Plotseling hoorde ik nog iemand aankomen rennen en voor ik het wist lag ik weer op de grond. Het was Embry. Ik duwde mijn snuit tegen zijn aan. Plotseling begon hij te piepen. Verdomme. Ik schoot op Riley af. Sorry Lilian, maar ik kon hem echt niet meer aanzien. "Nu heb je een grote fout gemaakt.", siste Victoria toen ze me bij hem vandaan trok. Haar tanden zonken in mijn poot. "Nee!", gilde Bella. Ze liep naar me toe en ik voelde haar hand in mij nek en langzaam werd ik naar een drukkende duisternis getrokken.