Geeeeeeeeeeeeeeee

'Zeg Arthur, wat zou je ervan denken om onze gast uit te nodigen bij de executie vanmiddag', stelt Uther voor.
'Ik weet niet of dat wel zo een goed idee is', denkt Arthur hardop. Merlin mag dan een idioot zijn, wat hij overduidelijk is, hij heeft soms goed advies. Soms, meestal spreekt hij onzin. Maar het heeft wel eens problemen gebracht dat Arthur niet naar Merlin luisterde. Daarbij, een onthoofding is niet iets wat bij vrouwen in de smaak valt, tenminste, dat is wat de prins bij Morgana gezien heeft. Elenora doet hem op de een of andere manier aan haar denken.
'Het is deel van onze cultuur', spreekt Uther trots.
'Goed, ik zal Merlin vragen of hij haar wilt uitnodigen', beslist Arthur.

'Nee, ik ga haar niet vragen of zij meegaat naar een slachting', roept Merlin.
'Het is geen slachting', ontkent Arthur.
'Nee?!?'
'Het is een onderdeel van onze cultuur', legt de prins uit.
Merlin schiet in de lach. 'Nee, sorry, het blijft genadeloze afslachting. Waarom vraagt u het niet zelf aan haar'
'Omdat jij mijn dienaar bent en ik jou vraag om dit voor mij te doen'
Vreemd, het is al langer bekend dat Arthur weinig verstand van meisjes heeft, maar dit komt toch onverwacht.
'Goed ik, vraag het. Waarschijnlijk lacht zij mij gewoon uit en gaat dan weer verder met een of andere gans plukken'
Zonder een woord te spreken loopt de prins weg.

'Wat!', roept Elenora, de toon die zij aan het woord geeft verraad niks. Dat doen de veren die weggegooid worden. Eerst vliegen zij snel, maar de wind remt ze af.
'Een executie, waarvan?', zegt zij. Haar ogen zijn wijdopen zodat het licht erin kan spelen met haar emoties. Het fonkelt, het brandt. Hij probeert het te ontkennen, de vlammen die hoog oplaaien. Maar haar greep, haar handen klemmen om de zijne en dwingen hem te kijken. Zij laat niet los tot aan die gil.
'Wat is er?', vraagt zij onschuldig.
Merlin schudt zijn hoofd. 'Niks, helemaal niks'
'Oh, oké. Je ogen die leken even groter te worden. Ik zal het me wel verbeeld hebben. Veren zijn niet bepaald goed voor de ogen', fluistert het meisje.
Humor, of een soort van, heeft zij. Maar het lijkt verloren in de trietse uitdrukking op haar gelaat. Het is angst, voor veroordeling door anderen. Terughoudendheid die haar vurige ziel verbergt.
'Maar... kom je?', vraagt Merlin hoopvol.
'Waarheen?'
'Laat maar', denkt Merlin. Hij vraagt het Gaius wel.

Niet veel later verschijnt Gaius voor haar neus.
'Komt u hier voor het verband? Het gaat prima, de zwelling is bijna voorbij... ik heb in elk geval niet meer het gevoel alsof ik door de grond zak wanneer ik erop sta. Alleen maar dat ik niet op die voet moet staan'
'Ik kom hier om te vragen, namens Merlin, of u vanmiddag Arthur vergezelt bij de executie'
Elenora denkt even na. 'Dus, Merlin wou vragen of ik mee ging met Arthur, omdat Arthur mij niet persoonlijk durft te vragen, maar Merlin stuurt u omdat hij mij ook niet durft te vragen'
Gaius bevestigt dat. Josh kijkt de twee raar aan.
Op Elenora's gezicht tekent zich een glimlach.
'Merlin vindt mij leuk, hè!', giechelt zij.