*2

De twee jongens probeerden de nieuweling zo min mogelijk bang te maken. Ze zeiden niets, stonden zo stil mogelijk. Alles leek hem schrik aan te jagen. Zijn groene ogen zochten in de kamer naar iets wat hij kende. Na een paar minuten hoorde de broers een geluidje uit de mond van de slanke jongen komen. Het klonk zo stil als een zuchtje wind, maar ze besefte dat het zijn stem was. Vragend keek ze hem aan. “Mag ik gaan zitten?” vroeg hij zacht. De broers knikten beide. Zijn groene ogen keken de kamer door en lieten zijn blik even rusten op de twee stoelen die er stonden. Hij liep traag en twijfelend de kamer in. Net voor hij de stoel wilde pakken, leek hij zich te bedenken en trok hij zijn hand terug. Hij liet zich door zijn benen zakken en nestelde zich op de vloer. De twee andere keken elkaar vragend aan en de jongste van beide nam het woord. “Je mag op een stoel gaan zitten, hoor.” Fluisterde hij zo lief mogelijk. De krullenbol schudde zijn hoofd en mompelde iets dat leek op: “Dat mogen alleen brave jongens.” De twee broers keken elkaar aan. De jongste, Liam, ging op zijn knieën zitten, zodat hij op ooghoogte zat met de nieuweling. “Wat is je naam?” vroeg Liam. “Harry.” Fluisterde hij zacht. “Wel Harry, ik weet niet wat de situatie bij jouw thuis was, maar je hoeft die regels niet meer te volgen.” Harry keek Liam verbaasd aan. Voorzichtig zette Liam zich recht en sloop wat dichter naar Harry toe. “we zullen je geen pijn doen, beloofd.”

Sorry iedereen, door de examens kon ik niet schrijven.
Waarschijnlijk komt het eerstvolgende stukje pas volgende donderdag.
Btw ik heb een paar vraagjes voor jullie (als je ze niet wil beantwoorden is dat ok)

1 hoe oud ben je?
2 favoriete 1d bromance?
3 wat moet ik aan dit verhaal veranderen/ verbeteren?

Xx