9.4

POV Ibrahim.
"Samira luister dit is niet jou schuld!"Zei ik terwijl ik naast haar kwam zitten,ik zag de tranen over haar wangen rollen en veegde ze weg."Door mij zit jij straks vast."Zei Samira terwijl ze zich los trok. "Ik zit liever vast voor jou, dat is onze liefde waard."Zei ik terwijl ik me lippen op die van haar duwde. "Geloof me lieverd, alles komt goed."Zei ik terwijl ik dr dicht tegen me aan trok. Terwijl Samira haar tranen weg veegde die maar bleven stromen voelde ik me gebroken. Ik wou haar niet zien huilen en al helemaal niet om waat haar moeder ons flikte. "Ik wil langs mijn moeder."Zei ze terwijl ze haar tranen helemaal had gedroogd."Vanavond, als Jelano weg is we kunnen hem niet met onze problemen confronteren."Zei ik terwijl ik zachtjes door haar haren streelde."Maar ik wil nu gaan ze moet die aangifte intrekken, dit is niet eerlijk."Zei ze. "Oke weet je wat, jij gaat ik blijf bij Jelano."Zei ik terwijl die me een kus gaf."Weet je het zeker?"Vroeg ze."Heel zeker, ik ga wel met hem voetballen ofzo."reageerde ik terug waarna ik haar de deur uitwerkte. Terwijl Jelano weer wild om me heen rende bedacht ik me dat ik ook nog me tas in moest pakken, het seizoen bij Barcelona was ten einde gekomen en ik moest richting Polen en Oekraïne gaan voor de wedstrijden van het Nederlands elftal en dat wist Samira, ze wist dus ook dat we een maand lang amper contact zouden hebben maar dat had ze er voor over. Terwijl ik Jelano optilde en hem in zijn stoel tilde en zijn boterham klaarmaakte sloeg die wild op zijn tafeltje."Voetballen voetballen" Riep die maar aan 'één stuk door. "Eerst eten."Zei ik terwijl ik zijn brood voor hem op zijn tafeltje neer zette. "Nu voetballen niet zomenteen"Zei die eigenwijs. "Als je je boterham niet op eet gaan we helemaal niet voetballen.'zei ik streng terwijl ik naast hem ging zitten en hem voerde. "bal bal!"riep hij vrolijk met volle mond. "Niet met volle mond praten hoor dat mag niet van je mama"Zei ik. Terwijl Jelano me met een raar gezicht aankeek kon ik er wel om lachen en toen hij zijn brood op had tilde ik hem uit de stoel en meteen rende die naar de kapstok om zijn jas al aan te doen. "Voetballen voetballen!"Zei die terwijl die met de bal kwam aangerend. "Ik kom eraan."Zei ik terwijl ik ook me jas aan trok en samen met hem naar de auto liep aangezien er een paar meter verderop een groot voetbalveld was en zo gingen we met zijn tweeën een gezellige dag tegemoet.