Love 3.

P.O.V. Laura

*Flashback*
Het was een geslaagde namiddag geweest. Toen we het nieuws hoorde had ik meteen naar mijn mama gebeld en nu was ik al onderweg naar huis met mijn fiets en mijn I-pod aan. Iedereen was super blij, zelfs Josche en Maïte die One Direction niet zo goed vonden, ze waren vooral blij omdat we naar Londen gingen, bedacht ik bij mezelf. Toen kreeg ik opeens telefoon van Charlien, ik stopte en zette mijn fiets langs de kant ‘Heey Charlien’ ‘Heey Laura, ik heb een vraagje weet jij waneer we vertrekken naar Londen?’ vroeg ze, ik moeste ven nadenken ‘Uhm, zaterdag denk ik’ ‘Zo vlug al, dan moet ik onmiddellijk gaan shoppen’ zei ze. ‘Ja, ik ook nog’ ‘Maar mijn mama roept ik moet nu gaan hé Laura, bye’ ‘Bye Charlien’ zei ik nog vlug. Ik pakte onmiddellijk mijn fiets en fierste verder naar huis. Toen ik thuis kwam was mijn mama in de keuken ‘Heey mamie’ riep ik ‘Hallo en wanneer vertrekken jullie?’ vroeg ze ‘Zaterdag!’ antwoordde ik snel ‘Oh, dan moet je morgen je koffer maar pakken!’ riep ze nog voord at ik naar boven ging. Ik liep naar mijn kamer en plofte neer op mijn bed en begon al te dromen over zaterdag.



*8 jaar later*
‘Mama, mama’ riep Cher, gevolgd door Chloe ‘Ja?’ ‘Ikke drinken’ zei Cher. Cher en Chloe zijn onze tweeling, ze zijn 1,5. Ze kunnen al wat praten maar nog niet zoals Renz. Renz is onze oudste zoon, hij is op dit moment 5, even oud als Axel, de zoon van Josche en Zayn, en als Jamy, de zoon van Bo en Liam. Ik was drinken aan het in schudden toen Niall en Renz binnenkwamen. Niall had Renz vast en hij was aan het huilen. Ik liep meteen naar hun toe ‘ Wat is er gebeurd?’ vroeg ik ‘We waren aan het voetballen en toen is Renz over de bal gevallen’ zei Niall en hij zette Renz op de keukentafel. Ik haalde de verbanddoos en verzorgde zijn knie. Mijn gsm ging plots en ik nam zo snel als ik kon op ‘Hallo met Laura’ zei ik ‘Hallo Laura, het is Bo, ga jij straks met de kinderen naar het concert, omdat Jamy wil Renz weer eens zien’ vroeg Bo. ‘Uhm, ik weet het niet, ik bedoel Cher en Chloe zijn er wat klein voor maar ik zal proberen om met Renz te komen’ zei ik ‘Oke, dat is goed, tot straks doen’ ‘Jaa, tot straks ‘ zei ik nog ‘Mama, wie was dat?’ vroeg Renz ‘Bo, ze wou weten of wij straks meegaan met papa’ ‘Gaan we straks dan mee?’ vroeg hij met ene opgewekt gezichtje ‘We zullen straks wel zien’ zei ik en hij knikte.