Hoofdstuk 1

Je komt op zweinstein aan. Je kent helemaal niemand. In de trein zat je ookal alleen. Niemand durfde bij je te komen zitten. En waarom? Omdat je misschien al een beetje kon toveren omdat je vader leraar was op Zweinstein. Ze waren zeker bang om iets verkeerd te zeggen, je zou ze dan echt niet meteen omtoveren in iets. Zover met toveren was je zelf nog niet eens. Je had alleen in de vakantie geoefend. Daarvoor wist je niet eens dat je vader leraar was op Zweinstein. En dan komt omdat je al die tijd. 10 jaar lang alleen met je moeder hebt gewoont. Nooit heeft iemand gezegt waarom! En vanaf de vakantie snapte je het pas. Je vader was tovenaar en jij dus ook.

Je volgde Anderling, die zei dat iedereen even moest wachten. Jullie zouden zo naar binnen mogen. Je zag verder niemand meer alleen staan. Of... keek je nou verkeerd. Daar stond nog een meisje. Je liep naar haar toe en je vroeg of ze het ook zo spannend vond. Hmm ja... zei ze verlegen. Hoe heet jij? Ik heet Marieke en jij? Sanne zei het meisje. Jullie hoorde dat jullie naar binnen mochten en liepen achter Anderling aan. Je moest in een rij gaan staan en wachten tot je naam geroepen zou worden. Dan moest je naar voren komen en kreeg je de sorteerhoed op. Die zou zeggen in welke afdeling je hoorde; Zwadderich, Griffoendor, Huffelpuf of Ravenklauw. Het was voor jou het logischte in Zwadderich omdat je vader daar 'mentor' van was. Maar dat was eigenlijk een groot geheim. Toen je in de rij stond te wachten keek je naar je vader en hij keek heel even naar jou en gaf je een knipoog. Sanne was al naar voren geroepen en zat bij Griffoendor. Jammer dacht je, misschien zit ik nou net bij haar. Opeens schrok je wakker uit je gedachte omdat ze je naam riepen. Zenuwachtig liep je naar voren. Al snel werd de keuze gemaakt en werd je ingedeeld bij Griffoendor. Je zag je vader boos kijken, maar jij kon er toch ook niks aan doen. Je liep naar de tafel van Griffoendor toe en ging tegenover Sanne zitten. Ze zei dat ze blij was dat je ook bij Griffoendor zat. Zelf baalde je wel een beetje. Je was er toch vanuit gegaan dat je bij Zwadderich zou zitten.

Na het eten moesten jullie naar de slaapzaal, want de volgende dag zouden jullie vroeg moeten beginnen. Maar je kon helemaal niet slapen. Je voelde je niet fijn. Je wist zeker dat je vader baalde dat je niet bij Zwadderich zat. Maar hier kende je teminste al wel iemand. Je gevoel was heel dubbel. Het meisje was het zusje van Victor Kruml. Hij die je altijd al zo geweldig vond! Na een tijdje viel je toch in slaap...