That place that i just cant forget
verhaal is altijd Julia
'Hoi Sonja' zeg ik tegen de vrouw die ons goed kent, omdat we hier elke week komen. 'Dag meiden, zijn jullie er weer ? wat mag het zijn ?'
'Ik wil graag 1 aardbeien-smoothie en een donut !' Antwoord Sophie.
'Ik wil..uhm...een chocolade-smoothie en een chocolade muffin, alsjeblieft' zeg ik beleefd.
Sophie en ik lopen naar ons vaste tafeltje in de hoek, na nog niet eens 5 minuten komt Sonja al aanlopen met een dienblad waar onze bestelling op staat.'Alsjeblieft meiden, laat het jullie maar smaken' zegt Sonja met een glimlach en ze loopt weg.
Ik neem een hap van mijn muffin en kijk naar buiten.
'Waarom zit je altijd daar naar toe te kijken ?' vraagt Sophie.
Ik kan het nog steeds niet geloven......
Toen mijn moeder moest bevallen, kwam mijn vader rennend uit zijn werk om de hoek. Hij was zo snel dat hij de auto's niet zag aankomen, toen 1 auto net te laat op zijn rem trapte en mijn vader schepte. De man sprong uit zijn auto en belde een ambulance, maar het was te laat mijn vader's hart was gestopt met kloppen.....
Ik zie het bankje met bloemen en knuffels die voor mijn vader is gemaakt.
Een traan rolt over mijn wang, ik veeg hem weg en kijk snel de ander kant op...
Er zijn nog geen reacties.