Merlin

Pap gaat omhoog, valt van de lepel, lepel met pap omhoog, naar beneden, omhoog, terug, omhoog. Haast onopmerkelijk sluipt de tijd voorbij.
‘Merlin, het wordt het niet warmer op’, spreekt Gaius de jongen toe. Het interesseert Merlin weinig. Wat vannacht gebeurd is, dat is wat hem bezig houdt. Die ogen, die onschuldige blik, dan die vreselijke visioenen… het moment waarop hun lippen elkaar raakten.
‘Is er wat?’, vraagt Gaius bezorgd.
‘Nee’, zegt Merlin hoofdschuddend. Maar hij weet zelf ook dat hij het beter wel kan vertellen. Gaius is een begripvol en wijs man.
‘Het is dat nieuwe meisje’, vertelt Merlin uiteindelijk.
‘Je krijgt haar maar niet uit jouw hoofd?’
Merlin knikt. Al sinds de eerste aanraking domineert zij zijn gedachten.
‘Er is iets… elke keer wanneer ik haar aanraak zie ik die beelden, hetzelfde soort als dat ik in mijn slaap zie. En vannacht droomde ik over haar. Ik ben naar haar kamer gegaan om te kijken of zij wel sliep. Juist toen ik net voor de deur stond vloog hij open. Daarna hebben wij wat door het kasteel gewandeld en gepraat. Maar het vreemde was, dat toen wij van de trap vielen en haar lippen op de mijne lagen…’
‘Ben je verliefd?’, onderbreekt Gaius hem. Merlin ontkent.
‘Ik zag het beeld van een meisje dat ik niet kende op dat moment. Bruine haren en ogen, verwilderd uiterlijk. Geen idee wie het is’, vervolgt Merlin. ‘En het vreemde was dat Elenora haar ook zag’
‘Uitzonderlijk, weet je zeker dat het geen droom was?’
‘Absoluut niet!’

‘Hij heeft iets door. Het kan niet anders na vannacht’, zegt de keukenmeid tegen zichzelf. ‘Straks moet ik verhuizen. Opnieuw vluchten voor mijn leven. Alleen ver zal ik niet komen. Niet met deze poot’
‘Rustig aan. Het is vast niet zo erg. Vertel op; wat is er gebeurd dat zo erg is?’, vraagt Josh haar behulpzaam.
‘Onze lippen kruisten’
‘Wat!?!’, roept Josh. ‘Je hebt hem gezoend?!?’
‘Nou… niet expres. Je kunt het een kus noemen maar het duurde nog geen honderste van een seconde’, legt zij uit. Het gaat helemaal niet om het fysieke gedeelte van die nacht. Het gaat om de gedachten, de stomme uitspraken. Al die fouten die zij heeft gemaakt.

Merlin stormt de kamer binnen.‘Arthur, je moet weten dat’, hijgt hij.
‘Merlin’, bromt Arthur in zijn ochtendhumeur. ‘Wat heeft dit te betekenen?’
‘Sorry, u moet weten dat e-Nora, dat daar echt iets vreemds mee aan de hand is. Ik vertrouw haar niet’, legt hij uit.
‘Merlin, je hebt zelf gezegd dat zij onschuldig was en geen heks kon zijn. Nu wil ik graag verder slapen’, mompelt Arthur die zich omdraait.
‘Het is al morgen’
Die grijns op de dienaars gezicht wordt de prins net wat te veel. Er volgt een schoen naar Merlins hoofd. Net op tijd weet hij het voorwerp te ontwijken.
‘Mis’, is alles wat hij zegt.
Grommend ontwaakt Arthur die Merlin nu wel kan wurgen.
‘Jij. Waardeloze snotaap!’
‘Sorry’, fluistert Merlin grinnikend. Hij rent de gang op. Arthur wil hem volgen maar komt er al snel achter dat zonder kleren door het kasteel rennen niet zo een goed idee is.