Ch.49 - I miss her
(pov Maria)
De volgende dag was het de dag dat ik uit het ziekenhuis mocht. Joe zat naast me aan het bed. ‘’Heb je zin om naar huis toe te gaan?’’. Ik knik. De dokter kwam binnen samen met een zuster. Ik keek hem aan. ‘’Goedemiddag’’. Ik glimlach ‘’goedemiddag’’. Hij keek op z’n klembordje. ‘’Dus vandaag mag u naar huis’’. Ik knikt. Hij pak een stoel erbij ‘’Wilt u zich aan wat regels houden’’. Oh nee..zeker rustig aan doen. Hij keek me aan ‘’Je moet rustig aan doen en je een beetje in de watten laten leggen, niet teveel stressen’’. ‘’Dat kom allemaal goed dokter, ik zal voor haar zorgen’’valt Joe me in als ik net m’n mond open wou trekken. Ik keek hem aan ‘’Joe’’. Hij glimlacht ‘’Je mag een paar dagen bij me logeren, totdat Allyson terug is, ik denk niet dat het veilig is als je alleen thuis bent, en sinds Mike weet waar je woont, en mijn huis niet’’. Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan ‘’de paparazzi volgen jou, en weten waar je wonen’’. ‘’Maar mijn huis is beveiligd’’. Damn, Joe met z’n slimme opmerkingen. ‘’Dat lijkt me een sterk plan’’glimlacht de dokter. Ik zucht ‘’fine..’’. Joe glimlacht tevreden. ‘’de zuster koppelt u los, nou houd u zich maar aan de afspraken’’. Ik knik en schud hem de hand. Hij liep de kamer uit en sluit de deur achter zich.
De zuster haalt het infuus uit m’n hand. ‘’mag ik m’n kleren?’’. Joe overhandigt me de kleren. ‘’totziens’’. De zuster loop de kamer uit en liet mij alleen achter me Joe. ‘’wil je je ogen even dicht doen’’vroeg ik beleefd. Hij knikt en deed z’n ogen dicht. Ik deed de ziekenhuisjurk uit en deed m’n andere kleren weer aan. ‘’kijk maar weer’’. Hij deed z’n ogen open. Ik hop van het ziekenhuisbed af. Samen lopen we terug naar z’n auto.
‘’Zullen we eerst naar jouwn huis, wat spulletjes ophalen?’’. Ik knik en hij reed door naar m’n huis. We hadden m’n ouders geïnformeerd dat ik de komende tijd bij Joe zal blijven. Hij stopt voorthuis. ‘’moet ik meelopen?’’vraagt hij wanneer hij ziet dat ik wat angstig naar het huis kijk. Ik knik en samen lopen we naar binnen. Het was leeg, geen vrolijk baby die de kamer vult met haar schaterlach. Ik zucht en keek naar de box, die met pijn in m’n hart leeg is. Joe legt een troostende hand op m’n schouder. Ik glimlach zwak ‘’Ik ga boven m’n spullen pakken’’. ‘’moet ik mee?’’. Ik schud m’n hoofd en loop naar boven. Ik pak een weekend tas en loop naar m’n kamer en pak wat kleren. Nadat ik het meeste had gepakt loop ik naar Allyson haar kamer die er onaangetast bij lag. Ik pak haar knuffeltje en snoof haar geur op. Tranen sprongen in m’n ogen. Ik zucht diep en strijk met m’n vingers over het wiegje. Ik pak haar lievelingsjurkje en liep terug en stop het jurkje in de tas en de knuffel en liep terug naar beneden. Joe keek me aan. Ik glimlach waterig ‘’ik ben klaar’’.
Zachtjes streek hij door m’n haar. Ik keek naar de lege box en tranen stroomden over m’n wangen. Joe trok me in een knuffel ‘’alles komt goed, we vinden haar’’.
Na een aantal minuten zo te hebben gestaan lopen we terug naar de auto. Ik deed m’n gordel vast en bleef de hele rit stil, denkend over waar ze kon zijn.
Kort stukje I know, maar kheb t vet druk -.-‘
De volgende dag was het de dag dat ik uit het ziekenhuis mocht. Joe zat naast me aan het bed. ‘’Heb je zin om naar huis toe te gaan?’’. Ik knik. De dokter kwam binnen samen met een zuster. Ik keek hem aan. ‘’Goedemiddag’’. Ik glimlach ‘’goedemiddag’’. Hij keek op z’n klembordje. ‘’Dus vandaag mag u naar huis’’. Ik knikt. Hij pak een stoel erbij ‘’Wilt u zich aan wat regels houden’’. Oh nee..zeker rustig aan doen. Hij keek me aan ‘’Je moet rustig aan doen en je een beetje in de watten laten leggen, niet teveel stressen’’. ‘’Dat kom allemaal goed dokter, ik zal voor haar zorgen’’valt Joe me in als ik net m’n mond open wou trekken. Ik keek hem aan ‘’Joe’’. Hij glimlacht ‘’Je mag een paar dagen bij me logeren, totdat Allyson terug is, ik denk niet dat het veilig is als je alleen thuis bent, en sinds Mike weet waar je woont, en mijn huis niet’’. Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan ‘’de paparazzi volgen jou, en weten waar je wonen’’. ‘’Maar mijn huis is beveiligd’’. Damn, Joe met z’n slimme opmerkingen. ‘’Dat lijkt me een sterk plan’’glimlacht de dokter. Ik zucht ‘’fine..’’. Joe glimlacht tevreden. ‘’de zuster koppelt u los, nou houd u zich maar aan de afspraken’’. Ik knik en schud hem de hand. Hij liep de kamer uit en sluit de deur achter zich.
De zuster haalt het infuus uit m’n hand. ‘’mag ik m’n kleren?’’. Joe overhandigt me de kleren. ‘’totziens’’. De zuster loop de kamer uit en liet mij alleen achter me Joe. ‘’wil je je ogen even dicht doen’’vroeg ik beleefd. Hij knikt en deed z’n ogen dicht. Ik deed de ziekenhuisjurk uit en deed m’n andere kleren weer aan. ‘’kijk maar weer’’. Hij deed z’n ogen open. Ik hop van het ziekenhuisbed af. Samen lopen we terug naar z’n auto.
‘’Zullen we eerst naar jouwn huis, wat spulletjes ophalen?’’. Ik knik en hij reed door naar m’n huis. We hadden m’n ouders geïnformeerd dat ik de komende tijd bij Joe zal blijven. Hij stopt voorthuis. ‘’moet ik meelopen?’’vraagt hij wanneer hij ziet dat ik wat angstig naar het huis kijk. Ik knik en samen lopen we naar binnen. Het was leeg, geen vrolijk baby die de kamer vult met haar schaterlach. Ik zucht en keek naar de box, die met pijn in m’n hart leeg is. Joe legt een troostende hand op m’n schouder. Ik glimlach zwak ‘’Ik ga boven m’n spullen pakken’’. ‘’moet ik mee?’’. Ik schud m’n hoofd en loop naar boven. Ik pak een weekend tas en loop naar m’n kamer en pak wat kleren. Nadat ik het meeste had gepakt loop ik naar Allyson haar kamer die er onaangetast bij lag. Ik pak haar knuffeltje en snoof haar geur op. Tranen sprongen in m’n ogen. Ik zucht diep en strijk met m’n vingers over het wiegje. Ik pak haar lievelingsjurkje en liep terug en stop het jurkje in de tas en de knuffel en liep terug naar beneden. Joe keek me aan. Ik glimlach waterig ‘’ik ben klaar’’.
Zachtjes streek hij door m’n haar. Ik keek naar de lege box en tranen stroomden over m’n wangen. Joe trok me in een knuffel ‘’alles komt goed, we vinden haar’’.
Na een aantal minuten zo te hebben gestaan lopen we terug naar de auto. Ik deed m’n gordel vast en bleef de hele rit stil, denkend over waar ze kon zijn.
Kort stukje I know, maar kheb t vet druk -.-‘
Reageer (2)
geeft niet meid snel verder
1 decennium geledenWaar Mike of die andere gast vaak is...
ik denk gewoon mee 
1 decennium geleden