044.

Harry leest het berichtje en een grom verlaat zijn mond “ik begin een beetje te snappen waarom je niks meer met de media te maken wil hebben denk ik” hoor ik hem mompelen en hij trekt me steviger tegen hem aan. Verstijfd zit ik in zijn armen terwijl ik vecht tegen mijn tranen als ik weer een flashback krijg.

27.09.2009
“ISAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA” vermoeid kijk ik op van mijn economie boek. Sjoerd staat in de deuropening als een losgeslagen konijn te dansen en te springen. Een vermoeide zucht ontsnapt uit mijn mond “wat is er?” mompel ik totaal ongeïnteresseerd. Sjoerd is echt mijn beste vriend en ik kan het heel goed met hem vinden maar ik heb op dit moment heel veel huiswerk dat ik voor morgen af moet hebben. Het boeit me nu echt even niet dat hij zijn gum weer heeft terug gevonden of dat de hond van de buren jarig is. Ja, met dat soort nieuws valt hij me wel meer dan één keer per dag lastig. Als het niet persoonlijk kan dan krijg ik het wel via de telefoon te horen. Het enige verschil met normaal is dat hij dan niet zo hysterisch doet als nu, hij is wel blij maar niet hysterisch blij dus het zal deze keer wel enigszins belangrijk nieuws zijn. “zeg nou wat er is, ik heb nog heel veel huiswerk” brom ik een beetje chagrijnig.

Opeens staat hij stil “oh” zegt hij zo serieus mogelijk maar ik zie aan zijn gezicht dat hij zich in moet houden. “ONZE SINGLE WORDT WERELDWIJD GEBRUIKT IN EEN RECLAME VAN FANTAAA” gilt hij opeens door het hele huis. Mijn ogen worden groot en mijn mond valt open, geschrokken zit ik op mijn bureaustoel toe te kijken hoe Sjoerd hysterisch op me af komt stormen. Sprakeloos zit ik in mijn stoel “e-e-echt?” stotter ik ongelovig. “JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA” gilt hij keihard in mijn oor en hij laat me weer los. “AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH” gil ik en ik spring boven op hem, omdat hij dat niet aan had zien komen vallen we samen op de grond. “Dat. Is. zooooooooooooo ongeloofelijk vet!” gil ik blij.

“Isa? Isa?” verward kijk ik op in het bezorgde gezicht van Harry en Niall. Opgelucht halen ze adem als ik ze aankijk. “we dachten dat je weer een aanval had” mompelt Niall met een glimlachje. Harry veegt de tranen van mijn wangen “we moeten gaan” zegt hij voorzichtig. Bij die woorden krimp ik weer een beetje in elkaar. “kom, het doet je vast goed om je vrienden weer te zien” zegt hij terwijl hij bemoedigend naar me glimlacht. Ik weet dat ik geen keus heb, dat hij me gewoon optilt en in de auto zet als ik protesteer dus ik zet maar snel de pet op mijn hoofd, de zonnebril op mijn neus en ik trek de capuchon ver over mijn hoofd. Niall is naar het raam gerend om te kijken of er fotograven voor de deur staan maar gelukkig is er niemand te bekennen. Met mijn krukken loop ik naar de deur, mijn hoofd hou ik op de grond gericht voor het geval dat er toch nog mensen voorbij zouden komen. Gespannen zit ik naast Niall achter in de auto, Niall heeft zijn arm om me heen geslagen en probeert me af te leiden door verhalen te vertellen over hun tours en Harry houdt me via de achteruitkijkspiegel goed in de gaten. Na een klein kwartiertje rijden komen we aan bij het restaurant, Harry rijdt de auto netjes naar de achterkant waar een parkeerplaats is voor het personeel. Harry en Niall stappen uit maar ik blijf bang in de auto zitten. “Isa, kom nou” zucht Harry ongeduldig en hij steekt zijn hand uit. “euh, Isa, Harry..” hoor ik Niall voorzichtig zeggen “we moeten echt snel naar binnen nu!” roept hij lichtelijk in paniek. Ik draai mijn hoofd naar het raam en ik schrik als ik zie hoe er drie fotograven de parkeerplaats op komen gerend en er is zelfs iemand bij die een camera op zijn schouders heeft.