Opdracht 1 - gedichtenwedstrijd
ik had de act - buikspreker/ventriloquist
Nooit had ik gedacht,
Nog nooit had ik zelfs maar gedroomd
Een hele zaal vol,
Nee, dit had ik nooit verwacht.
Trots, schouders naar achter,
Applaus
Zenuwachtig gefrutsel
Stilletjes aan worden de geluiden zachter
Ik zie de mensen kijken
Kijken naar wat ik heb aan mijn hand
Mijn tweede ik, mijn kameraad
Ze wijzen, ze vergelijken.
Onbedeeld, beheerst
Mijn stem is in twee verdeeld
Ik spreek mezelf tegen
Ik zie hoe mijn trots overheerst.
Een lachsalvo
Gehik, gehuil en naar adem snakkend
Mijn humor is ondoorgrondelijk
Pop in de ene hand, en go!
Mensen verlaten de zaal,
Nog steeds klappend
Hoewel ik al het podium af ben
Nog steeds niet internationaal.
Een beeld, een filmpje, een oproep
En plots in de belangstelling
Alsof ik het niet verwacht, mond open.
Duizend mensen, hemel, grote groep!
Mijn benen trillen,
Mijn pop trilt mee
Hij praat, hij praat me tegen
Geen enkele mop wil ik verspillen.
Dan ten langen leste
De pointe.
De clue van het hele gedoe
De humor van het publiek maar eens uitteste.
Daar sta ik dan.
Met mijn pop in mijn ene hand
Klam gezicht, zweet, trillende stem
Ik wil, ik moet, ik kan.
Uiteindelijk, afgelopen.
Staande ovatie. Gelach, gegiechel
Een vleugje beroemdheid, stijgt me naar de kop
En ik kan alleen maar hopen.
Nog nooit had ik zelfs maar gedroomd
Een hele zaal vol,
Nee, dit had ik nooit verwacht.
Trots, schouders naar achter,
Applaus
Zenuwachtig gefrutsel
Stilletjes aan worden de geluiden zachter
Ik zie de mensen kijken
Kijken naar wat ik heb aan mijn hand
Mijn tweede ik, mijn kameraad
Ze wijzen, ze vergelijken.
Onbedeeld, beheerst
Mijn stem is in twee verdeeld
Ik spreek mezelf tegen
Ik zie hoe mijn trots overheerst.
Een lachsalvo
Gehik, gehuil en naar adem snakkend
Mijn humor is ondoorgrondelijk
Pop in de ene hand, en go!
Mensen verlaten de zaal,
Nog steeds klappend
Hoewel ik al het podium af ben
Nog steeds niet internationaal.
Een beeld, een filmpje, een oproep
En plots in de belangstelling
Alsof ik het niet verwacht, mond open.
Duizend mensen, hemel, grote groep!
Mijn benen trillen,
Mijn pop trilt mee
Hij praat, hij praat me tegen
Geen enkele mop wil ik verspillen.
Dan ten langen leste
De pointe.
De clue van het hele gedoe
De humor van het publiek maar eens uitteste.
Daar sta ik dan.
Met mijn pop in mijn ene hand
Klam gezicht, zweet, trillende stem
Ik wil, ik moet, ik kan.
Uiteindelijk, afgelopen.
Staande ovatie. Gelach, gegiechel
Een vleugje beroemdheid, stijgt me naar de kop
En ik kan alleen maar hopen.
Er zijn nog geen reacties.