02

Terwijl Milou en ik nog helemaal dubbel lagen kwam Hannah aanhuppelen terwijl ze een soort raar dansje deed.
‘Woehoee mijn team heeft dit spel gewonnen!’ lachte ze en terwijl ze naar Milou wees zei ze nog: ‘en jullie team verloor! Oehoehoehoe!’
Milou en ik lagen nog steeds dubbel om het uit broek scheur verhaal en Hannah vroeg waarom we lachten. ‘Broekscheur’ ‘boxer van je ex’ en ‘Bas’ waren de enige woorden die we eruit kregen, maar Hannah begreep ons. ‘Nee jullie lachen toch niet nog steeds om die ene keer dat ik uit mijn broek scheurde. Okee eigenlijk was het wel grappig. Maar ook erg awkward!’ en ze lachte vrolijk met ons mee.
‘Zo mevrouw de Boer, jij bent te misselijk en te ziek om mee te doen met de gymles, maar je kunt wel lol hebben met je vriendinnetjes?’ hoorde ik ineens de stem van mijn gymleraar achter me. Ik draaide me om en stopte met lachen. Okee nu moest ik even een goed antwoord bedenken, maar Milou was me voor. ‘Maar meneer, Tessa moet lachen, anders wordt ze toch nooit beter. Als je vrolijk bent voel je je altijd ook lekkerder! dus daarom maken Hannah en ik haar aan het lachen.’ Zei ze. Hannah en ik knikten enthousiast mee, en ik deed nog een kuchje erna. Ik zag hem even denken en daarna op zijn horloge kijken. ‘Nouja, Milou, Hannah, doen jullie nog even mee met het eindspel en dan mogen jullie omkleden. Tessa ben jij nog steeds te ziek om mee te doen?’ dat laatste vroeg hij aan mij. ‘Hmm, welk spel is het?’
‘Een wedstrijdje wie het snelste kan rennen.’ Was het antwoord. Rennen, bah. ‘Nee ik ben te ziek, ik blijf liever hier nog even zitten.’ en naar hém blijven kijken, dacht ik erbij, maar dat zei ik maar niet. de gymleraar liep weer het veld op floot op zijn fluitje. Mijn ogen gingen weer naar hém toe, die nu heel sexy een halve fles water over zich heen gooide en de andere helft probeerde op te drinken. Verlekkerd bleef ik naar hem kijken totdat de les was afgelopen. Samen met Hannah en Milou liep ik naar de kleedkamers, waar ik nog even oogcontact had hém, tenminste, als ik me het maar niet had verbeeld.

‘Liseeet? Ben je thuis?’ riep ik door het huis heen. Liset was mijn tweeling zus. Ik kreeg geen antwoord terug. ‘JOEHOEE LIESBETH!’ schreeuwde ik nog een keer. Normaal zou Liset nu heel hard ‘TESKEES!’ terugroepen, maar aangezien ze dat niet deed was ze waarschijnlijk niet thuis. Okee gezellig alleen thuis vanmiddag, woehoee. Ik keek op de klok, het was drie uur. Ik liep naar de keuken en pakte wat te drinken en wat lekkers en verdween naar mijn kamer om op de computer te gaan. Eigenlijk was elke dag bij mij hetzelfde. Eerst naar school, daarna thuis op de computer, dan eten, dan weer op de computer en dan tv kijken. En tja, ergens daar tussen moest ook nog huiswerk gemaakt worden, maar dat stelde ik vaak uit tot de volgende dag. Ik bedacht me ineens dat we morgen ons rapport zouden krijgen. Oeps, mijn vader wilde altijd dat ik 10en haal, maarja dat doe ik nooit. Na een tijdje verveeld op internet zitten kwam Liset mijn kamer binnen. ‘Teskeesiee!’ riep ze vrolijk. ‘Liesbeth!’ zei ik terug en we lachten. ‘Ik verveel me!’ zeurde ik. ‘Ja ik ook!’
‘Laten we wat gaan doen dan?’ stelde ik voor, maar ik kon niet bedenken wat.
‘Wat dan? Kleien met de play-doy?’ zei Liset wenkbrauwwiebelend. ‘Haha, achja waarom niet?’ ik haalde mijn schouders op en liep met Liset naar beneden, waar we een paar potjes play-doh van ons broertje stalen en een soort ijsmachine waarmee je klei ijsjes kon maken uit de kast pakten en leuke vormpjes gingen kleien.