OO8.

Samantha Collins

Het is mijn laatste les van de dag. De meeste leerlingen hebben geen zin meer in de lessen en sloffen naar het lokaal, maar ik verheug me juist op de les. Het is namelijk een les van mijn favoriete vak, Gedaanteverwisselingen. Het enige nadeel eraan is dat we het samen met Zwadderich hebben.
Gelukkig krijg ik het voor elkaar aan de andere kant van het lokaal te zitten, ver van Alhena verwijdert, zonder dat ik naast iemand anders hoef te zitten. Ik ga rechtop zitten en wacht geduldig tot de les begint. Ik glimlach naar de kat die op het bureau zit, ik weet nog dat McGonagall me tijdens mijn eerste les veraste door als een kat van haar bureau te springen en in haar sprong te veranderen in een mens. Dat was het moment waarop het vak mijn favoriet werd, helaas leren we amper iets over faunaten, en al helemaal niet over het worden ervan.
Als McGonagall van haar bureau springt, worden ook de laatste leerlingen stil en kan de les beginnen. ‘Dit jaar beginnen we met een onderzoek. Aan het eind van het jaar moeten jullie je bevindingen in een verslag inleveren voor een cijfer dat zwaar meetelt. Er zullen niet veel lessen aan besteed worden, het is een project waar jullie vooral buiten de lessen om aan zullen moeten werken.’
Een paar leerlingen beginnen te protesteren, maar een strenge blik van McGonagall maakt iedereen weer stil. ‘Het project zal gaan over de invloeden van gedaanteverwisselingen op mens en dier. Voordat ik meer uitleg geef, ga ik de groepjes indelen, jullie zullen werken in tweetallen.’
Iedereen begint te praten en leerlingen gebaren naar elkaar om af te spreken samen te werken. Zo zie ik dat Sirius en Alhena elkaar meteen grijnzend aankijken. Ik zal moeten wachten om te kijken of er iemand over blijft, maar ik zou het liever alleen doen.
Als het weer stil is, vervolgt McGonagall haar verhaal. ‘Ik heb tweetallen gemaakt,’ een luid protest stijgt op, ‘op basis van jullie eindcijfers van vorig jaar.’
McGonagall negeert het luide geklaag van haar leerlingen en pakt een stuk perkament waar ze onverstoord de namen van op begint te lezen. Het wordt onmiddellijk stil, iedereen wil weten met wie ze zijn ingedeeld.
Ik let op of mijn naam wordt genoemd. Ikzelf vind het ook geen goed idee, als ik met een leerling samen moet werken die het slechter doet dan ik betekent dat ofwel een lager cijfer, of ik moet alles uiteindelijk toch alleen doen.
‘James Potter,’ ik kijk op bij het horen van een bekende naam, ‘met Severus Snape.’
Ik kan het niet laten te grijnzen als ik de ongelukkig gekozen combinatie hoor. James zal niet blij zijn. Ik hoor Sirius hard lachen en ik zie dat Remus en Peter het ook niet kunnen laten te grijnzen.
James daarentegen staart McGonagall ongelovig aan. ‘Maar dat kan niet.’
‘Als u bezwaar heeft, meneer Potter, zult u dat met uw partner moeten oplossen.’ McGonagall kijkt James streng aan.
Ik hoor dat Remus en Sirius met andere leerlingen uit Gryffindor worden ingedeeld. Vooral Sirius vindt zijn partner erg interessant, een knap meisje dat hem blozend aankijkt. Ik begin ongeduldig te worden als bijna iedereen al is genoemd, het is me niet ontgaan dat Alhena nog niet is genoemd.
‘Alhena Black,’ laat er nog iemand anders over zijn! ‘met Samantha Collins.’
Ongelovig staar ik McGonagall aan en uit mijn ooghoek zie ik dat Alhena hetzelfde doet. Dit kan ze niet menen.
‘Dat kan niet,’ herhaalt Alhena James’ woorden. Dit keer is het James’ beurt om te lachen.
‘Zoals ik al zei,’ McGonagall kijkt haar streng aan,’ dat moet-’
‘Ik weiger.’ Alhena slaat haar armen over elkaar heen.
‘Ik ook. Als ik met háár samen moet werken, wordt mijn cijfer al helemaal drastisch omlaag gehaald.’
Alhena kijkt me beledigd aan. ‘Dat komt omdat ik wel iets beters te doen heb dan de hele dag met m’n neus in de boeken te zitten.’
‘Ik-’
‘Dames, deze discussie mogen jullie ergens anders voortzetten. De indeling blijft zoals hij is. Ik ben teleurgesteld in jullie.’
McGonagall kijkt ons aan, Alhena blijft verveeld terugkijken, maar als ze mij aankijkt kijk ik beschaamd naar mijn tafel. Fijn.