OO6.

Samantha Collins

Als Geschiedenis van de Toverkunst eindelijk voorbij is, wacht ik tot Alhena het lokaal heeft verlaten voordat ik richting Toverdranken ga. We hebben een blokuur en ik wil zeker weten dat ze niet weer achter me komt zitten.
Remus wacht op me bij de deur en ik glimlach als hij me verbaasd aankijkt. ‘Ik wil ervoor zorgen dat ze niet weer dichtbij komt zitten.’
Remus glimlacht. ‘Dat kan ik begrijpen.’
‘Dank je wel trouwens,’ zeg ik, hopend dat ik niet aan het blozen ben. ‘Voor dat gedoe met Alhena.’
‘Geen probleem, daar zijn vrienden toch voor?’
Even, heel even, dacht ik dat hij misschien hetzelfde zou voelen voor mij als ik voor hem. Maar ik had het moeten weten, natuurlijk ziet hij mij niet zo. Gewoon vrienden, daar zal ik het mee moeten doen. Ik glimlach even naar hem en dan lopen we in stilte verder.

Als ik het lokaal binnenkom, wordt Remus geroepen door Sirius, die naar de plek achter hem wijst. Remus gaat naast Peter zitten en ik probeer een lege stoel te vinden die niet te dichtbij Alhena is.
Natuurlijk zijn er nog maar drie plaatsen vrij. Ik heb keuze uit een plek naast of voor Alhena of een plek aan de andere kant van het lokaal. Een plek naast Snape. Severus Snape, of Snivellus zoals James en Sirius hem noemen. Hij zit in Slytherin en is verliefd op Lily, maar dat is dan ook alles wat ik van hem weet. De verhalen van James en Sirius vertrouw ik maar niet, ze weten nogal goed hoe ze moeten overdrijven.
Ik twijfel even, maar dat is al snel over als ik Alhena naar me zie kijken. Ik haal even diep adem en loop dan richting Snape, die naar een stuk perkament kijkt, zich niet bewust van zijn omgeving. Hij kijkt verbaasd op als ik mijn tas op de tafel laat vallen en naast hem neerplof.
‘Ik hoop dat je beter gezelschap bent als Alhena,’ mompel ik.
Hij kijkt me nog steeds verbaasd aan. ‘Wat doe je hier?’
‘Zitten. De les begint zo. Als je het erg vindt, ga je maar naast Alhena zitten.’
Hij schudt langzaam zijn hoofd. ‘Nee.’
Ik zucht even. ‘Sorry dat ik zo doe, ik word echt chagrijnig van dat kind.’ Ik steek mijn hand naar hem uit. ‘Samantha Collins.’
Hij kijkt even wantrouwig naar mijn hand, waarna hij me aankijkt en zonder mijn hand aan te pakken zijn naam zegt. ‘Severus Snape.’ Hij werpt een blik op James en Sirius, die verbaasd in onze richting kijken, evenals Remus. ‘Ik geloof niet dat je vrienden het leuk vinden dat je hier zit.’
‘Kan me niet schelen, alles is beter dan een blokuur met dat kind opgescheept zitten.’
De rest van de les zitten we stil naast elkaar.

Niet lang nadat ik het lokaal uitgelopen ben, voel ik een hand op mijn schouder.
‘Wat doe jij nou?’ James kijkt me verbaasd aan. ‘Je gaat toch niet vrijwillig naast Snivellus zitten?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Ik moest wel.’
‘Er waren nog andere plaatsen vrij,’ zegt Sirius.
‘Maar geen betere,’ antwoord ik, terwijl ik weer begin te lopen.
‘Wat is er nou erger dan naast Snivellus moeten zitten?’ James kijkt me ongelovig aan.
‘Naast Alhena moeten zitten,’ mompel ik, terwijl ik een blik werp op het meisje dat een aantal meter verderop met iemand staat te praten.
‘Mijn zusje?’ Sirius kijkt me verbaasd aan. ‘Die is toch niet zo erg?’
‘Niet tegen jou,’ zegt Remus, die ons heeft ingehaald. ‘Tegen Sam is ze niet bepaald aardig.’
Ik begin bijna te blozen omdat ik hem zie, maar ik weet me te beheersen en begin over iets anders. ‘Wat hebben we nu?’
‘Lunch,’ zegt James uitgelaten, waarna hij meteen het tempo opvoert.