OO5.

Alhena Zwarts

Vanaf het allereerste moment dat ik dit lokaal binnenkwam, wist ik dat het een geweldige les zou worden. Niet om de interessante leerstof die professor Bunns al zo’n honderd jaar bewaarde in zijn kantoor, nee. Het moment dat ik Samantha Collins in haar ogen keek, dat was nu al de meest spectaculaire wending van de ochtend.
Ik heb mezelf aan het begin van de vakantie beloofd dat ik meer aan verwachtingen ga voldoen, aan de verwachtingen van mijn familie. Het ging in de zomer niet zo heel goed, misschien moest ik het daarom aan hen beloven. Sirius had zijn hele kamer opgepimpt op een manier die onze ouders niet zo prettig vonden. Het hele huis trilde van het geluid dat onze moeder maakte, toen ze erachter kwam. Alle meubels zullen zeker een paar centimeter opzij zijn verschoven en Regulus was zo slim om zichzelf in zijn eigen kamer op te sluiten, zodat ze hem tenminste geen preek konden geven.

Ik ben achter Collins gaan zitten, in de hoop dat ik me kan vermaken. Ze schijnt vrienden te zijn met Lupin, die al snel naast haar gaat zitten. Ik weet gewoon dat er iets niet klopt aan die jongen maar ik kan nooit plaatsen wat. Misschien is hij te beleefd, te naïef om leugens te geloven of gewoon te nuchter om in te gaan op opmerkingen. Het irriteerde me mateloos.

Het blijft stil na het kleine gesprek tussen Collins en mij en het lijkt even de verkeerde weg op te gaan, tot het onrustiger wordt in het lokaal. Bunns lijkt vandaag niet aanwezig te zijn.
‘Misschien is hij dit keer toch ontslagen, en zijn ze er achter gekomen dat een levende leraar toch beter is,’ zegt Collins tegen haar geliefde buurman.
‘Misschien moet iemand met hem mee gaan, als ze er eindelijk achter komt dat ze hier niet welkom is.’ Ik ga genietend op het puntje van mijn stoel zitten, om niets te missen. Collins draait zich meteen om en haar blauwe ogen staan hard. Maar voordat ze iets kan zeggen ziet ze Lupin zijn hoofd schudden, maar hij draait zich niet om. Ze slikt even en draait zich dan beheerst weer terug, met haar gezicht naar voren.
‘Ik zou het ook af laten hangen van een ander, als je zelf te laf bent om ook maar een woord te uit te brengen,’ zeg ik tegen haar. ‘Ik had niet beter van je verwacht.’
Het lokaal wordt langzaam voller en een bekend gezicht ploft op de stoel naast me neer. Het is een Ethan, natuurlijk. Hij kucht even om zijn aanwezigheid te laten merken.
‘Misschien is het beter als je gewoon je m-‘ Lupin zijn woorden zijn niet meer te verstaan als professor Bunns toch door het bord heen komt zweven, het hele lokaal barst in een diepe zucht uit. Ethan gooit zijn tas met een smak van tafel af en begint hard te joelen. Zijn bruine ogen glinsteren van plezier en zijn grijns wordt breder, als alle mensen van Slytherin met hem mee gaan doen. Professor Bunns besteedt geen aandacht aan zijn studenten en begint met een monotone stem te praten. ‘Misschien is het sommige studenten ontgaan, maar in het zesde jaar besteden we voornamelijk veel lessen aan de herhaling van de voorgaande jaren.’ Hij tilt zijn boek op voor zijn hoofd en begint alle onderwerpen voor te lezen die we dit jaar gaan behandelen.

‘Je hoort hier echt niet thuis,’ zeg ik op een fluistertoon tegen Collins.
‘Ik snap niet wat ik heb gedaan dat je altijd zo moet doen.’ Ik hoor haar gewoon even slikken terwijl ze het zegt.
‘Nou, laten we eens kijken, ten eerste ben je geboren, dat was al erg onfortuinlijk.’
‘Misschien moet je je erbij neerleggen dat niet iedereen aan jouw wensen voldoet,’ zegt Lupin op hetzelfde moment als Collins haar mond open wil doen om te antwoorden. Ze kijkt net zo verbaasd als mij en ik haal snel de schok van mijn gezicht af.
‘Dan hoef jij je tenminste geen zorgen te maken, jij voldoet aan niemand zijn wensen,’ echoot Ethan zijn woorden na. Ik schiet in een lach en steek mijn linkerhand naar hem uit, en hij beantwoord het met een high five. De rest van de les wordt niet erg nuttig benut, en Ethan en ik halen een paar geintjes uit met professor Bunns, die zich er totaal niet van bewust is.
Als ik het lokaal uit loop met Ethan aan mijn zijde hoor ik Lupin en Collins nog iets tegen elkaar zeggen, maar door het rumoer op de gang kan ik het niet verstaan. Ik neem afscheid van Ethan bij de binnenplaats en loop dan in de richting van het Toverdrankenlokaal.