OO2.

Samantha Collins

Het is al de zesde keer dat ik een indelingsceremonie zie, iets wat absoluut niet interessant is als je zelf niet bij de groep eerstejaars staat. Zes jaar geleden stond ik zelf zenuwachtig de Grote Zaal te bewonderen en nog nooit was ik zo blij geweest met mijn achternaam. Als één van de eersten werd ik ingedeeld bij Gryffindor, waar ik met applaus ontvangen werd.
Mijn aandacht wordt al snel getrokken door de jongens naast me. Een groepje van vier jongens, waar ik het goed mee kan vinden. Maar zoals ik al zei, een groepje van vier, ik hoorde er niet bij. Nergens bij eigenlijk, ik kan het met veel mensen wel goed vinden, maar vrienden? Nee, dat niet. Ik onderdruk de neiging mijn schouders op te halen om mijn gedachten. Ach, ik vermaak me prima zo.
Sirius wijst naar de groep eerstejaars, waarvan er een net struikelt over iemands voet en zich vervolgens vastklampt aan het meisje voor hem. Zowel Sirius als James begint te lachen, wat het jochie niet ontgaat. Hij wordt helemaal rood en gaat weer op zijn eigen benen staan.
‘Kunnen ze die hele ceremonie niet wat inkorten?’ zucht James als hij uitgelachen is. ‘Ik heb honger.’
‘Wanneer niet?’ Sirius zegt wat ik denk en ik glimlach naar hem.
James kijkt hem verontwaardigd aan. ‘Ik heb helemaal niet altijd honger.’
‘Waarom eet je dan zo veel?’ vraag ik, waardoor Sirius begint te lachen.
‘Als je niet eet, ga je dood, Sam,’ legt James me uit.
‘Oh ja, natuurlijk,’ antwoord ik, alsof het me ineens allemaal duidelijk is.
‘Dat willen we niet,’ zegt Sirius verveeld.
‘Nee, wat zouden jullie zonder mij moeten?’ zegt James, zonder een spoortje sarcasme.
Terwijl James en Sirius een discussie beginnen over hoe de wereld zonder James zou zijn, kijk ik de Grote Zaal rond. De vier afdelingen zijn zoals altijd netjes verdeeld over vier lange tafels. Aan de tafel van Slytherin zie ik ineens dat een paar grijze ogen naar me kijken die, in combinatie met haar zwarte krullen, wel van een Black moeten zijn. Alhena Black kijkt na een arrogante blik weer weg. Ik zucht. Het is dat ze het zusje is van Sirius, anders zouden we elkaar überhaupt nooit aankijken. Haar broer, Regulus dan, is het stillere typ van de familie, maar hem zie ik niet zo vaak. Op zich jammer, want ik zou hem toch zeker boven haar verkiezen. Met Alhena heb ik nooit goed op kunnen schieten, we liggen elkaar gewoon niet. Haar arrogantie is nog erger dan die van Sirius, en dat zegt wat.

‘Samantha!’
Glimlachend draai ik me om als ik mijn naam hoor, ook al heb ik geen idee van wie de stem afkomstig is. ‘Hey,’ zeg ik als ik Emma zie, een van de meisjes op mijn slaapzaal.
‘Leuke vakantie gehad? ‘ vraagt ze, terwijl ze haar arm in die van mij haakt. Samen lopen we verder naar de leerlingenkamer.
‘Jawel, jij?’ zeg ik glimlachend, ik weet dat ze dat eigenlijk wil vertellen.
Geduldig luister ik naar haar verhaal, maar zodra we de leerlingenkamer binnenstappen, laat ze mijn arm los. In de leerlingenkamer luister ik nog een paar verhalen aan, voordat ik me glimlachend op mijn bed laat vallen. Er is geen betere plek dan Hogwarts, zelfs alleen.