Help

Als hij de zaal binnenkomt zie ik het meteen. Haymitch Abernathy, die de komende weken onze mentor wordt, heeft er geen zin in. Hij kijkt nors naar ons en neemt zwijgend zijn plek aan de tafel in. Leo en ik durven eerst niets te zeggen, en kijken elkaar onzeker aan. We hebben geen idee hoe we de vraag moeten stellen die ons allebei bezig houdt. Gelukkig komt dan Effie binnen, die altijd zo vrolijk is, zelf als het tegenzit. Ze neemt opgewekt plaats naast Haymitch en zegt:
"Dus, Haymitch, wat vindt je van de tributen dit jaar?"
"Hmm."
Ze kijkt een beetje verbouwereerd. "Ik weet zeker dat je er wel een mening over hebt! Zeg het maar!"
"Hmm."
Zijn lichaamstaal maakt het duidelijk dat hij niet wil praten, maar Effie weigert op te geven. "En onze eigen tributen dan?"
Eindelijk geeft hij een echt antwoord. "Ze zijn zwak en gaan binnen de eerste uren bij het bloedbad dood omdat ze te dom zijn om iets anders te kunnen."
Mijn mond valt open. Zo heeft nog nooit iemand over me gesproken, zeker niet waar ik bij was. Ik ben diep beledigd.
Leo reageert ook boos op Haymitch's woorden. "Ik ben niet zwak! En Brooke ook niet," voegt hij er aan toe. Ik glimlach. Ik ben blij dat hij het voor me opneemt. In de arena zullen we elkaars vijanden zijn, maar hier zijn we nog gelijken, en ik ben blij dat ik in ieder geval een vriend heb die tegen Haymitch in durft te gaan wanneer ik het niet durf.
En dat is natuurlijk het hele probleem. Ik durf niet. Ik ben bang voor de arena en voor mijn medetributen. Dat is de reden dat ik niet levend uit deze arena, deze hel, deze Hongerspelen kom. Ik heb geen strategieën, geen kracht, geen snelheid, niets.
Haymitch kijkt met een zucht op van de pastei waarin hij afwezig zat te roeren bij Leo's woorden. Zijn gezicht is vermoeid. Ik heb opeens bewondering voor hem, omdat hij dit volhoudt en niet instort bij het idee van het mentoren van twee zwakke kinderen die waarschijnlijk toch doodgaan.
"Luister, joch," zegt hij, "Jij weet niet waar je het over hebt. Ik wel. Ik heb al in een arena gevochten. Je wordt binnen twee seconden afgemaakt als je even niet oplet. Je moet sterk zijn, en slim, en vooral bereid om tot het uiterste te gaan. Dat zijn jullie niet."
"Jawel," antwoordt Leo brutaal. "Dat zijn we wel. En we gaan het bewijzen, als we daar in die arena lopen vechten en jij hier op je kont naar een groot televisiescherm zit te kijken naar wat wij doen. Hoor je me? Wij gaan het bewijzen!" Zijn stem zwelt op, en hij staat op om meer indruk te maken. Hij leunt met zijn vuisten op de tafel, terwijl hij dreigend naar Haymitch kijkt, die op zijn dooie gemak achteruit in zijn stoel leunt en Leo observeert.
"Zoals ik al eerder zei, ik weet waar ik het over heb. Het is echt leven of dood in die arena. Leven of dood."

Leven of dood.
Dag of nacht.
Jij of ik.