~22~

Ik rekte me uit. Op de grond slapen was niet mijn favoriete plaats. Ik verlangde naar mijn grote hemelbed thuis. Ik stond op en zette mijn telefoon aan. Iets waar ik direct spijt van had, want er waren 52 berichten van mijn ouders, 73 van Jake en ook nog 21 van Seth. Oeps. En ja hoor, goed getimede Alice, want mijn telefoon ging direct weer af. Ik zette m uit en gooide m kapot tegen de muur. Wow, dat luchtte op. Ik ging weer op de grond liggen. Ik moest verder, maar ik kon mezelf er niet toe zetten. Ik wist niet hoelang ik bleef liggen. "Aaaaaarg!", gilde ik gefrustreerd. Ik stond op. Ik moest verder. Moest? Ja. Ik pakte mijn tas en liep verder. Damn, dit was nog een heel eind lopen.

Jake POV

Normaal zou ik het niet erg prettig vinden om met Alice in één auto te zitten, maar op dit moment kwam haar rijstijl wel van pas. Ze reed zo snel mogelijk naar Volterra. Ondertussen probeerde Seth en ik een plan te bedenken. Wij zouden door de stad naar Renesmee zoeken, want Maggie, Alice en de rest konden natuurlijk overdag niet naar buiten. Ik gokte dat Renesmee er nog niet was. Maar dat betekende dat we totaal blind waren. Alice kon haar niet zien, ze had alleen het visioen gehad omdat ze bij de Volturi was, maar nu kon ze overal tussen hier en Roemenië zijn. Of ergens anders. Maar waarschijnlijk niet, want als ze een besluit had genomen dan bleef ze erbij.

We zochten de hele dag door de stad, ik belde haar nog honderd keer, maar ze was er niet en nam niet op. Ik ging uiteindelijk op een stoeprandje zitten. "Ik ga haar nooit meer vinden.", zuchtte ik. "Jawel, het gaat je lukken. Ik ken je al langer dan vandaag en ik heb je nog nooit op zien geven.", zei Seth. "Nou, dit wordt dan de eerste keer."