~20~

Ik wist dat Maggie wist dat ik loog, maar het kon me weinig schelen. Ik deed mijn tas om mijn schouder en rende richting Italië. Het werd nacht en ik ging ergens in een grot liggen. Ik kon niet in slaap komen. Ik vroeg me af wat de Volturi zou doen als ik er was. Of ze me direct zouden vermoorden of niet? Ik dacht over alles wat mijn ouders hadden moeten doorstaan toen mijn moeder zwanger was. En Jake ook. En die angsten die ze hadden moeten doorstaan waren voor niks geweest. Maar ik werd gek en dit moest stoppen. Ik pakte het medaillon van dat ik van mijn moeder had gekregen.Ik begon zachtjes te huilen. Ik wilde niet dood. Ik haalde een dekentje uit mijn tas en krulde mezelf op.

Jake pov

"Waar is Renesmee?", vroeg ik in paniek. "Ze zei dat ze ging jagen.", zei Maggie. "Maar ze loog." Ze loog? Wat zou ze anders van plan zijn? Ze was niet zo dom om alleen te proberen de Volturi te vermoorden. "Waar is ze dan?" "Ze liep de bossen in.", zei Seth. Ik rende naar buiten en veranderde. Ik liep over het terrein in een poging haar spoor te vinden. Hoe kreeg ze het voor elkaar te verdwijnen zonder enig spoor achter te laten? "Jake, wat is er?" vroeg Sam. "Renesmee is verdwenen.", antwoordde ik. Ik zag door Sams ogen dat hij bij Edward was. "Ze is naar Volterra volgens Alice." Dus toch. Wat moest ze daar? "Dank je" Ik veranderde terug en rende naar het kasteel. "We moeten naar Volterra nu." Stefan keek verbaasd op. "Wat was je van plan?" "Renesmee terughalen voor ze de stomste fout van haar leven maakt." Seth en Maggie stonden op. "We zien de rest van de Cullens in Volterra."