20.

      Het grasveld van de binnenplaats was ineens veranderd in een volwaardig hockeyveld. Er waren lijnen getekend en aan de zijkanten van het veld stonden uitschuiftribunes, die je ook in sporthallen tegenkwam. We waren vroeg, waardoor de tribunes nog vrijwel allemaal leeg waren. Hannah voegde zich bij het team, dat zich vervolgens om de coach verzamelde om naar zijn praatje te luisteren. Ik voelde een steek van verlangen, vermengd met een beetje heimwee, toen ik dat zo zag. Ik wilde ook hockeyen! Beelden uit mijn eigen wedstrijden en mijn team vlogen door mijn hersenen.
      Langzaam stroomde de binnenplaats vol. De tegenstander was inmiddels ook gearriveerd; beide teams begonnen warm te lopen. Jasmin wees naar één van de meisjes van het andere team. 'Dat is Leah – ik zat met haar op de basisschool.'
      Aan de toon waarop ze dat zei was te horen dat ze elkaar niet meer zo mochten – zachtjes gezegd. Dat werd nog duidelijker toen Leah een wel heel smerige blik in onze richting wierp. Ik haalde diep adem. 'Waarom hebben jullie ruzie?'
      Jasmin haalde diep adem en ging iets meer rechtop zitten, alsof de lucht haar opgepompt had. 'O, niet zo'n bijzonder verhaal hoor. We kozen allebei voor een andere school.' Dat leek me geen compleet verhaal; met tegenzin kwam het vervolg eruit. 'Maar helaas kozen we voor hetzelfde vriendje.'
      Ik kon mijn gezicht nog net in de plooi houden, maar keek voor de zekerheid quasi ongeïnteresseerd naar mijn nagels. 'Wie kreeg hem?'
Jasmin liet een spottende lach zonder vrolijkheid horen. 'Niemand. Een ander meisje ging er uiteindelijk met hem vandoor – maar dat werd ook niets, trouwens.'
      Twee honden vechten om een been, de derde gaat ermee heen. De oerhollandse uitspraak kwam in me op en liet me weten dat ik mijn roots nog niet totaal kwijtgeraakt was. De tribune begon inmiddels in een aanzienlijk tempo vol te stromen. Clyde liep langs en hij was overduidelijk nog niet wakker, want hij struikelde over mijn voeten. 'Hé, doe eens even... O, goeiemorgen. Lekker geslapen?' Hij was in een lammetje veranderd toen hij wist tegen wie hij het had. 'Je ziet er goed uit.' Met een scheve grijns liet hij zijn blik over mijn lichaam glijden en bleef nét iets te lang bij mijn borsten hangen.
      'Is allemaal aan haar te danken,' zei ik achteloos, met mijn vinger op Jasmin gericht. Ze lachte en frummelde aan haar vlecht. Ik bedacht me ineens weer wat mijn plannen met Clyde waren. 'Ze heeft Sarah ook onder handen genomen en man, die ziet er goed uit...'
      Clyde reageerde niet echt bij het horen van haar naam. Hij werd door iemand geroepen en zwaaide haastig naar ons voordat hij verdween.