Twee

Renée

Strompelend loop ik door het vliegtuig, bij iedereen leg ik mijn hand op de slagader om hartslag te voelen maar heb nog niets gevoeld. Stukken ledematen liggen in het vliegtuig de stank is dan ook ondragelijk.
'Mevrouw kunt u mij horen?' ik zie een vrouw die haar mond beweegt maar er geen geluid uit krijgt. 'Meisie het is oke ga er maar uit voor dat er nog iets gebeurd red je zelf kind' ik streel over haar hoofd en hou haar bebloede hand vast, langzamerhand zakt de vrouw weg.Ik probeer de tranen weg te bannen en staar naar een getatoeëerde arm die slap langs de stoel hangt dezelfde arm als die het het konijn aangaf. Ik loop er naar toe en kijk naar het gezicht van de jongen, zijn ogen zijn gesloten en zijn mond hangt half open en er komt een straaltje bloed uit. Maar zijn borstkas gaat heel langzaam op en neer. 'Hoi hoor je mij' voorzichtig duw ik tegen hem aan, 'Hey doe je ogen is open' maar vind je het gek dat hij het niet hoor ik fluister zo zachtjes, maar het klinkt zo apart ik kan gewoon niet heel hard praten bij zoveel gestorven mensen Toen mijn oma overleed ging ik ook niet keihard praten laat staan nu er wel meer dan 300 mensen zijn overleden. Ik voel iets tegen mijn been aan en van schrik geef ik dan toch een hare gil een hand van een lichaam raakt mijn been aan, meerdere lichamen verschuiven en ook het vliegtuig komt in beweging 'Shit word wakker we moeten er uit kom' de jongen opent kreunend zijn ogen en kijkt verschrikt om zich heen. 'We zijn dood' 'Nee nee wij niet, maar we moeten er uit kom het vliegtuig gaat kantelen wij leven kom' ik pak zijn hand beet en trek hem overeind hij grist zijn tas onder zijn stoel vandaan en kijkt ongelovig om zich heen, 'We kunnen niet kijken we moeten er uit nu' 'Maar misschien leeft er nog iemand' sputtert hij tegen 'Nee ik heb iedereen gecontroleerd echt' 'Hallo is er iemand die mij hoort' hij schreeuwt het hard maar er komt zoals ik al verwachtte geen reactie helaas 'Hallo' wanhopig klinkt zijn stem door het vliegtuig maar geen reactie. 'Kom' ik wil hem meetrekken maar val dan hard op de grond, in mijn val trek ik de jongen mee die met zijn volle gewicht boven op mij valt. Geschrokken staart hij mij aan 'Het vliegtuig kantelt' ik slik moeilijk en bijt op mijn lippen 'Hou me vast dan raken we elkaar niet kwijt hij gaat zo vallen maar als we elkaar dan goed vast hebben...' hij draait zich om zodat ik boven op hem lig en hij klemt zijn armen heel strak om mijn middel. Het vliegtuig dendert een stuk naar beneden ik smoor mijn kreet in zijn bebloede shirt en bescherm zijn hoofd met zijn tas en mijn handen. Als het vliegtuig weer stil ligt begint hij met praten 'We moeten nu naar de deur en dan springen' ik knik bang en kom moeilijk overeind, hij pakt mijn hand beet en neemt dit keer het voortouw zijn been bloed en ook zijn witte t-shirt is rood van het bloed. 'Hier we moeten nu springen' het vliegtuig komt weer in beweging en bang kijk ik hem aan, als we springen valt het vliegtuig vast boven op ons maar ik zeg het niet. 'Oke weetje ik ga eerst en dan probeer ik jou op te vangen. Bij de deur waar wij er uit wilden gaan was de zee. Het was er niet diep maar juist dan is het extra gevaarlijk om te springen, 'Straks zitten er haaien' 'We moeten het doen, de andere deur kunnen we nooit bereiken, het vliegtuig beweegt nog steeds dit is onze enigste kans, Oke?' ik knik bang 'Gooi mijn tas maar op het strand' ik gooi de tas het strand op en hij knikt me bemoedigend toe 'Weetje wat laten we samen springen' hij pakt mijn hand beet en zonder nog iets te zeggen begint hij af te tellen '1-2-3 springen' aan zijn hand spring ik richting het water. met een klap raken mijn voeten de grond en met dat dat gebeurt valt het vliegtuig de andere kant op. 'Hey gaat het?' ik knik hijgend, mijn hoofd tolt en ik hou het geen minuut langer vol meer zo, half kruipend bereiken we de kant. 'We hebben het overleeft' 'Ja het vliegtuig nu dit eiland nog' mompel ik cynisch voor ik mijn ogen sluit en opgeslokt wordt in een diep ellendig zwart gat.


Woow ik heb nu al abbo's.
Reacties????:D:D:D