Foto bij 16. Goblet of fire

De dagen gingen als een sneltrein voorbij. We leerden iedereen kennen van de andere scholen, alhoewel dat niet heel vlotjes verliep met de meisjes van Beauxbatons. Ze waren wat zelfingenomen en leken ons niet te zien staan. Ik loop op een drafje naar de pier en laat mijn benen boven het zacht golvende water bengelen. “Mag ik er bij komen zitten?” Een mannenstem met een leuk accent blijft achter me staan - de voetstappen verraden hem. “Victor, wow, ik had je niet verwacht.” Hij glimlacht en blijft met zijn zachte ogen in de mijne staren. “Ik wil gerust weer weg gaan als je dat wil.” “Nee, blijf. Ik doelde er niet op dat je zou weg gaan hoor.” Hij lacht opnieuw, maar deze keer met geluid en komt op enkele centimeters van me zitten. “Mooi zicht.” Ik grinnik en staar naar de gedaantes die voorbij zwemmen. Ook Victor kijkt naar de voorbij zwemmende schimmen in het water. "Ben je zenuwachtig voor de uitslag." Hij schudt zijn hoofd en staart dan recht in mijn ogen. "Ik denk dat we moeten gaan. Ze gaan zo de winnaars bekend maken." "Inderdaad." Ik doe een poging om recht te staan, maar Victor steekt zijn hand naar me uit en trekt me in één vloeiende beweging omhoog. "Dankje." Samen lopen we naar de grote zaal en plaatsen ons naast elkaar aan de tafel van Griffoendor. Draco zie je verwoed en jaloers naar je turen. Hij mompelt wat tegen Korzel, Kwas, Evie, Patty en Amy, waardoor ze zich allemaal onmiddellijk in mijn richting draaien. Ik was nog wat met Victor aan het praten wanneer Harry, Ron, Hermelien, Yiva, Ginny en Marcel bij ons aan de tafel komen zitten. “Victor.” Harry gaat tegenover hem gaan zitten en knikt vriendelijk, terwijl Ron gewoon naast Harry gaat zitten zonder Victor aan te kijken. Perkamentus staat op en begint alle leerlingen aan te spreken.

“Beste leerlingen, en dan bedoel ik alle leerlingen van de verschillende scholen. Het ogenblik waarop iedereen zich heeft verheugd is dan eindelijk aangebroken. Dit is het moment waarop we de drie namen voor het toverschooltoernooi zullen bekend maken.” Perkamentus gaat wat dichter naar de vuurbeker staan en vangt het eerste papiertje op dat door de beker wordt uitgespuwd. Alle blikken richten zich naar het einde van de zaal en kijken Perkamentus met grote ogen aan. “De eerste deelnemer en vertegenwoordiger van Beauxbatons wordt ... Fleur Delacour!” Alle leerlingen beginnen te applaudisseren en Fleur huppelt vrolijk naar Perkamentus. Hij feliciteert haar en ze loopt daarna naar de eikenhouten deur, die naar een klein kamertje leidt. Een tweede papiertje wordt uit de vuurbeker gespuwd en wordt weer opgevangen in de hand van Perkamentus. “De tweede deelnemer en vertegenwoordiger van Zweinstein is ... Carlo Kannewasser!” Een heel hard applaus - luider dan voor Fleur - stijgt op en Carlo loopt zwaaiend naar de eikenhouten deur waar Fleur eerder is in verdwenen. Een derde en laatste papiertje wordt opgevangen door Perkamentus en met grote ogen vouwt hij het open. “Onze derde en laatste kandidaat en vertegenwoordiger voor Klammfels is ... Victor Kruml!” Weer wordt er luid gejoeld door de leerlingen en Victor vult de zaal met een zelfverzekerde schreeuw. Ook hij verdwijnt door het eikenhouten deurtje, maar dan gebeurt er iets wat niemand ooit verwacht zou hebben. Iedereen zwijgt meteen en kijkt gespannen naar het opgevouwen papier in Perkamentus zijn hand. Ook zijn ogen staan gespannen en zijn lichaam verstrakt wanneer hij ons moet toespreken. “Er is een onverwachte wending. We hebben een vierde kandidaat voor het toernooi.” In zijn stem is een duidelijke trilling te horen, maar die probeert hij professioneel weg te werken, zoals van een leerkracht verwacht wordt. Nooit mogen ze paniek vertonen, ze moeten de leerlingen goed begeleiden en hen voor angst hoeden. “Harry Potter.” Het wordt stil en Harry verstijft ter plekke. “Hoe heb je dat gedaan?” bijt Ron hem fluisterend toe. “Ron, kop dicht. Alsof Harry daar toe in staat is.” Hermelien snoert hem meteen de mond en Harry loopt met onzekere, trage stappen naar de kamer achter de zaal.

Na ongeveer tien minuten komt Harry terug de zaal ingelopen, waar velen gebruik van maken om hem af te kraken. Perkamentus lijkt hem er niets van aan te trekken en begint weer de leerlingen aan te spreken. “De eerste opdracht dient om jullie moed te testen! Oefen spreuken, oefen jullie vliegkunsten, want die zouden jullie wel eens nodig kunnen hebben. De opdracht zien jullie op de dag zelf en ik wens jullie veel succes!” Iedereen applaudisseert nog eens voor de vier - of misschien wel drie - deelnemers en lopen dan de grote zaal uit. Iedereen was al in bed gaan kruipen, maar ik en Harry blijven nog wat verder praten in de leerlingenkamer. Hermelien was gewoon gaan slapen omdat ze moe was, net als de rest, uitgezonderd Ron. Hij was boos omdat Harry zogezegd aan het liegen was over het feit dat hij het papiertje in de beker zou gedaan hebben of niet. Maar ik geloof Harry voor de volle honderd procent en dat zal niemand kunnen veranderen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen