HOOFDSTUK 08 – Op een nieuwe school voel ik me zo...

Ik reed de parkeerplaats van Forks High School op, de school waar ik nu naar schoul moest gaan. Ik parkeerde naast een zilveren Volvo. Ik pakte mijn tas en ik stapte uit. ik zorgde wel voor dat ik geen krasje maakte, zo wel op de Volvo als op mijn eigen auto. Ik deed hem op slot en ik draaide me om.
Ik schrok me rot. Daar stonden twee geesten en Edward.
‘Edward, ik schrok me rot’, zei ik met een glimlach. Edward glimlachte ook.
‘Hopelijk krijg je op school geen laag bloedsuikergehalte’, zei Edward, ‘maar anders ben ik voorbereid.’ Hij liet me zijn suikersnoepjes zien en ik moest lachen.
‘Ik moet naar binnen’, zei ik. Ik voelde me slecht op mijn gemakt. Bella keek met een boze blik naar me en ik wilde niet dat ze de ruiten van mijn auto kapot zou maken.
‘Ik loop wel even met je mee naar de administratie’, zei Edward en ik glimlachte. Naast elkaar liepen we de school in. De meeste kinderen keken me aan en sommige schudden verslagen hun hoofd. Het leek wel alsof ze het jammer vonden dat ik met Edward omging, ook al liep hij alleen maar mee.
‘Hier is het’, zei Edward toen we er waren.
‘Dank je wel’, zei ik.
‘Ik zie je vast bij de lunch’, zei Edward en hij verdween.
Ik draaide me om naar de vrouw bij de adminstratie. Ik kreeg van haar mijn rooster, een plattegrond van de school en een briefje dat alle leraren de eerste week moesten ondertekenen. Zelf als ik al een les bij hen had gehad.
Ik liep naar het lokaal waar ik zo les zou hebben. Wiskunde, een makkelijk vak waar ik goed in was. Ik klopte op de deur en toen liep ik het lokaal in. Iedereen in de klas keek me aan en ik voelde me hartstikke raar en niettig.
‘Gewoon naar de leraar lopen’, zei Michael die sinds ik Edward zag bij me was. Ik liep op de leraar af.
‘Hallo, ik ben...’
‘Susan Rowland’, zei de leraar en hij schudde mijn hand. ‘Hier zijn je boeken en je kan naast Cullen zitten.’ De leraar wees naar een plek naast een meisje. Ik keek naar haar en ik zag dat Bella ook bij haar was. Ze keek me met een vernietigende blik aan.
‘Dit moest u ondertekenen’, zei ik en ik gaf de leraar het lerarenbriefe-onderteken-iets. Hij ondertekende het en toen liep ik naar mijn plek. Ik ging naast het meisje zitten en ik pakte mijn etui en mijn geestenboek uit mijn tas. Ik sloeg hem open op een lege bladzijde en dat deed ik ook met mijn boeken.
‘Hallo, ik ben Alice Cullen’, zei het meisje naast me hyper.
‘Susan Rowland’, zei ik en ik schudde haar hand. Die was ijskoud en ik keek naar de geest. Ze keek geschrokken naar Alice.
‘Waar heb je hiervoor gewoond?’ vroeg Alice.
‘Overal en nergens, maar mijn laatste adress was in Tokio’, zei ik.
‘Tokio, zo zo’, zei Alice.
‘Ja, mijn vader moet nog al vaak verhuizen voor zijn werk’, zei ik. Ik zou haar maar niet het hele verhaal vertellen. Ze hoeft niets te weten over mijn moeder. Dat hou ik liever voor mezelf.
‘Cullen, Rowland, opletten’, zei de leraar en we keken allebei naar het bord. Ik zag Bella steeds naar me kijken, maar ik wist dat ik ook door Alice in de gaten werd gehouden, dus ik kon niet met Bella communiceren.