HOOFDSTUK 06 – Ik moet gaan slapen Michael, dus laat me even met rust

Ik zat weer in mijn kamer. Ik had Michael net gezegd wat ik had gezien. Oma wilde er niks van weten, alleen als ik geen uitweg wist wilde ze me helpen en anders moest ik het zelf doen.
‘Ik weet het niet Susan, maar ik denk dat je uit de buurt moet blijven’, zei Michael.
‘Michael, je weet dat ik dat niet kan’, zei ik. ‘Ze is een geest en ze moet oversteken naar het licht. Ik zie haar en ik ben waarschijnlijk de enige in dit gat die haar kan helpen.’
‘Ik weet het, maar ze zijn gevaarlijk Susan’, zei Michael.
‘Mijn roeping is om geesten te helpen naar het licht’, zei ik. ‘Jij bent de enige die ik niet kan overhalen om er naar toe te gaan, maar ik laat haar er wel naar toe gaan. Iemand van jullie twee moet gaan en het liefst jullie allebei.’
‘Je weet dat ik niet kan gaan Susan’, zei Michael. ‘Ik ga pas als ik zie dat jij gelukkig bent en dat ben je nog niet, maar dat komt nog wel. Echt wel.’
‘Ik ga slapen’, zei ik en ik deed de gordijnen dicht. Ik liep naar het bed en ik ging onder de dekens liggen.
‘Weltrusten meissie’, zei Michael en hij kuste me op mijn voorhoofd. ‘Ik ga naar de Cullens toe.’
‘Is goed’, fluisterde ik en Michael verdween. Ik deed mijn nachtlampje uit en het was donker in de kamer. Ik deed mijn ogen dicht, maar ik merkte wel op dat het me nog niet zo lukken om te slapen. Ik stapte dus met dekens en al uit bed en ik liep naar het raam. Ik deed de gordijnen open en ik ging op het bankje bij het raam zitten. Ik legde mijn kussen achter mijn rug en ik deed mijn deken om me heen. Ik keek naar de regen en langzaam vielen mijn ogen dicht.