HOOFDSTUK 03 – Broken glas

Ik zat in een hoekje van het plaatselijke eet tentje van het dorpje. Oma was wat voor me aan het halen en ik pakte een schrijfboekje, dat ik het geestenboek noemde, erbij. Michael was de hele tijd tegen me aan het praten en ik ergerde me aan hem. Maar het was zo druk hier dat ik niet met hem kon gaan praten.

Hou je mond Michael, ik word gek van je

‘Nou ja’, zei Michael. ‘Ik zeg alleen maar dat ik geen goed gevoel heb bij die vijf tieners die daar zitten. Ze kijken raar naar je.’

Ik ben de nieuwe. Ze hebben me vast nog niet gezien en volgens mij gebeurd er niet veel in hier. Ik ben vast net zo bekend als één of ander ster. Je weet wel. Ze weten al helemaal wie je bent voordat je je hebt voorgesteld.

‘Ik heb toch niet zo goed gevoel bij hen’, zei Michael. ‘Ik ga eens even kijken wat ze van je willen.’

Doe wat je wilt.

Michael verdween en mijn oma kwam er met mijn eten er aan. ‘Hier’, zei mijn oma. ‘Heb je al gemerkt dat we worden aangestaard. We zijn net het achtste wereldwonder.’
‘Ik dacht eerder aan een ster die een oscar heeft gewonnen ofzo’, zei ik.
‘Ja dat kan ook’, zei mijn oma lachend. Ik begon lachend mijn eten te eten. Michael kwam voorlopig nog niet terug en daar was ik blij om. Ik hoefde hem er nu niet bij te hebben. Het was wel rustig zo en ik ergerde me altijd aan hem. Ik hield heel veel van hem, maar op sommige momenten hoefde hij niet bij me te zijn. Ik hoef hem niet in mijn badkamer of op de wc te hebben. Dat zijn plaatsen waarin ik alleen wil zijn.
‘Je blijft bij die vijf uit de buurt’, zei Michael toen hij terug was, ‘en u ook mevrouw.’
‘Susan, waar is je boekje?’ vroeg mijn oma. Ik gaf haar het geestenboek dat we altijd gebruikte om met geesten te communiceren als we ergens waren waar veel mensen waren.
Mijn oma begon te schrijven.

Waarom?

‘Ik kan niet vertellen waarom, want ik moet het ook allemaal nog uitzoeken’, zei Michael. ‘Maar ze zijn wel gevaarlijk als ze zijn wat ik denk dat ze zijn.’
Ik keek naar de vijf mensen die buiten stonden. Ik knipperde even met mijn ogen, maar ik zag echt een vrouwelijke geest bij hun staan. Ze keek me boos aan. Ik voelde haar woede door me heen lopen. Ze was woedend op mij en niet op de vijf tieners, het kon ook dat ze woedend op Michael was.
Ik hoorde het glas breken en oma deed haar armen over haar hoofd. Ze dook onder de tafel. Ik keek nog steeds naar het meisje. Het glas brak en ik deed mijn armen voor mijn gezicht. Ik dook van het raam weg en ik voelde de glasscherven in mijn arm en mijn zij terecht komen.
Ik keek naar de geest die nu ineens voor me stond. Ze sprak wat, maar ik kon het niet horen. Het enige wat ik hoorde was geschreeuw. Toen verdween de geest en kwamen de geluiden van het eet tentje door. Wie was deze geest en waarom was ze bij die tieners.