09. Jazz Mayden

Lisa en ik zaten lachend op de bank een of andere comedy film te kijken terwijl we onze pasta aten.
‘Het is echt lekker, Jazz. Kook je graag?’
Ik haalde mijn schouders op en slikte snel de hap eten in mijn mond door.
‘Soms. Ligt een beetje aan mijn humeur.’ Grijnsde ik.
‘Nou, je humeur is geloof ik goed nu, dus kook maar vaker zo.’ Zei ze glimlachend.
De film kwam langzaam tot een einde en we zaten lui onderuitgezakt op de bank.
‘Zeg, hoe oud ben je eigenlijk?’ Vroeg Lisa opeens.
‘Ik ben 18, hoezo?’
‘Ik vroeg het me gewoon af. Omdat je hier alleen woont, en je bent geen studeert niet.’ Zei Lisa met een vragende ondertoon in haar stem.
Ik wist niet hoe ik moest reageren zonder kortaf te zijn, dus ik besloot maar om mijn mond te houden.
Ik pakte de lege borden van het kleine bijzettafeltje en bracht ze naar de keuken.
‘Wil je nog een film kijken?’ Vroeg Lisa vanaf de bank.
Ik liet haar een film uitzoeken op mijn laptop, die vol stond met illegaal gedownloade films en muziek.
Ik wist dat het tegenwoordig strafbaar was, en ironisch genoeg was ik volleerd jurist dankzij mijn opleiding.
Toen ik nog op de middelbare school zat was mijn moeder overleden. Om maar zoveel mogelijk tijd buiten het huis waar mijn vader in zat door te brengen had ik naast mijn High School-studie ook nog een deeltijd opleiding in rechten gevolgd. Binnen twee jaar had ik het diploma van mijn middelbare school, de propedeuse van mijn eerste jaar HBO en het diploma ten teken dat ik vervroegd was afgestudeerd.
De docenten van de juridische opleiding noemden me toen buitengewoon intelligent. Ik noemde mezelf gewoon slim om zo hard mogelijk te studeren. Alles om maar te ontsnappen aan de werkelijkheid.
Toch had ik nooit naar een juridische baan gezocht toen ik de opleiding af had, iets meer dan een half jaar geleden. Dansen was altijd al mijn passie geweest, en lessen erin geven was de beste baan die ik ooit kon hebben.
Lisa had een of andere meidenfilm opgezet, maar ik lette er niet meer zo veel op.
Het was goed dat ik eens iets anders had gedaan. Ook al had ik geen serieuze gesprekken gehad met Lisa, ik voelde me bij haar op mijn gemak.
Lisa keek even op toen een zacht gekreun door de kamer klonk en keek met een argwanende blik naar Tazz.
‘Waarom kreunt je kat?’ Vroeg ze uiteindelijk.
‘Geen idee. Dat beest doet niets anders dan slapen en eten. Hij was van de vrouw die hier eerst woonde, maar ze wilde hem niet meer hebben omdat ze bijna ging bevallen. Bang dat de kat het kindje zou krabben. Ik beloofde om voor hem te zorgen, hoewel ik niets met katten heb. Ik hoopte dat hij een beetje leven in huis zou brengen, maar ik heb nog meer aan een goudvis.’ Bromde ik.
Lisa lachte en keek weer op naar mij.
‘Het is wel grappig. Jij heet Jazz, en de kat heet Tazz.’
Ik grinnikte even en haalde mijn schouders op.
‘Best wel ironisch ja. Maar de kat heette al zo, en ik had geen zin om hem een nieuwe naam te leren, dus vandaar.’
Nadat ook de meidenfilm was afgelopen ging Lisa naar huis met de mededeling dat het heel gezellig was en we snel weer iets moesten doen.
Ik glimlachte terwijl ik haar uitzwaaide en sloot toen met een klein lachje de deur.
Ik had het werkelijk naar mijn zin gehad.