8.

Ook als Aliene niet gegild had op het moment dat Malfidus de spreuk uitsprak had ik het waarschijnlijk nog niet verstaan. Ik was totaal overdonderd door dit alles. Zo snel als Aliene begon met gillen zo abrupt stopte het ook weer. Ik keek verbaast op doen ik geen pijn of iets dergelijks voelde. Er verscheen een grote grijns om mijn lippen, en ik begon te lagen. Verschrikt keek ik op. Er kwam geen geluid meer uit mijn mond. Meteen raakte ik in paniek en keek ik Malfidus woedend aan. “Fijne nacht” riep hij over zijn schouder naar me toe. En samen met Zabini verdween hij de hoek om.
De gedachte dat ik hier niet alleen hing troste me toch een beetje ook al kon ik dan niet met Aliene praten. Ik voelde hoe het bloed langzaam naar mijn hoofd begon te stijgen. Echt als ik mijn stem weer terug had zou ik Malfidus net zo veel vervloeken als dat er hoeken in het kasteel waren. En het liefst nog meer. Op dat moment klonken er stemmen op de gang en wist ik zeker dat astronomie was afgelopen. Dat werd vast nablijven. Ik hoorde verschillende mensen geschokt regeren toen ze Aliene hadden gevonden. Niet veel later kwam ze de hoek om rennen en makte me los zonder de spreuk hardop te hoeven zeggen. Ik belande met een plof op de grond en stond meteen weer op. Ik kon zien dat Aliene en ik het zelfde dachten. Hier zouden die 2 niet mee wegkomen.


reactieszijn altijd welkom(flower)