WISH #4

De zonnestralen vielen door mijn gordijn heen en lieten een streep achter op het parket. Ik draaide me om, maar hoorde iemand mompelen. Ik keek naar links en zag een paar bruine krullen boven de deken uitsteken. Langzaam deed ik de deken een stukje omlaag. Ik sloeg mezelf in mijn gezicht. Au. Geen droom. Dit was echt, dit was Harry. Harry Styles. Hij deed langzaam zijn ogen open ‘Hey.’ ‘Hey.’ Harry lachte naar me. Ik smolt. Wacht. WAT? Dat kan niet. Oké hij was mijn celebrity crush, maar ik kende hem niet, ik kon er niks over zeggen. ‘Lila, waar denk je aan?’ ‘Ehm, niks eigenlijk.’ ‘Jawel, je had een denkgezicht.’ ‘Denkgezicht?’ ‘Ja, dat is als iemand héél diep nadenkt, vaak zie je dan dat ze een soort van ‘weg van de wereld’ zijn.’ ‘Dus ik heb een denkgezicht?’ ‘Ja. Dus, waar dacht je aan?’ ‘Nee. Dat is voorschut.’ ‘Niet.’ ‘Wel.’ ‘Niet.’ ‘Wel.’ ‘Please?’ Noo. Niet de puppyogen. ‘Andere keer, oké?’ ‘Nee.’ ‘Ja.’ ‘Nee.’ ‘Je weet dat ik altijd win?’ ‘Ja.’ ‘Zie je wel, een andere keer.’ ‘Argh.’ Hij prikte met zijn vinger in mijn buik. Ik prikte terug. ‘Hee. Niet doen.’ ‘Ik doe het lekker toch.’ Ik stak plagerig mijn tong uit. Zachtjes prikte hij, toen ik niet reageerde prikte hij me harder. Ik schrok. ‘Au!’ Ik wreef over mijn pijnlijke hoofd, die ik had gestoten tijdens mijn val. ‘Lila, is alles oké? Sorry! Ik bedoelde het echt niet zo!’ Harry sprong van het bed af en tilde me ‘bridal-style’ op. ‘Lila?’ Harry keek wat dromerig. ‘Harry?’ ‘Misschien moeten we eens een keer iets gaan drinken ofzo. Want je weet toch dat ik ooit terug moet?’ Ik knikte kort als antwoord. ‘Ik weet het. Wanneer wil je terug?’ ‘Nooit.’ Fluisterde hij zachtjes. Maar dat kon ik ook fout gehoord hebben. Ik bedoel, Harry & Lila? Dacht ik dat nou echt? ‘Ik was van plan om morgen het vliegtuig naar Londen te pakken.’