WISH #2

Mijn blik stond gericht op de klok boven mijn bureau. Nog twee minuten dan zou het zover zijn. Ik durfde bijna niet meer met mijn ogen te knipperen, stel dat ik het zou missen, dan zou alles voor niks zijn geweest. Even proefde ik de smaak weer. Het zou toch niet lukken. Dit heeft iemand zomaar bedacht om aandacht te krijgen. Shit. Nog tien seconden. Ik sloot mijn ogen. In mijn hoofd mompelde ik wat. Ik opende mijn ogen weer. Zie je wel. Niks. Ik draaide me om en liep tegen iemand aan. ‘Sorry.’ Zei een zware stem. Een wel heel bekende stem. Langzaam liet ik mijn ogen langs hem omhoog glijden. Ik keek recht in het gezicht van Harry. Styles. ‘Ehm. Hoe kom ik hier?’ Shit. Hoe kon ik dit uitleggen? ‘Lang verhaal..’ ‘Ik heb de tijd.’ En hij ging op mijn bed zitten. ‘Vorige week was ik jarig…’ ‘Gefeliciteerd!’ ‘Dankje. En mijn grootste wens was niet uitgekomen.’ Harry keek met niet-begrijpend aan. ‘Mijn beste vriendin, Xian Wen, stond erop dat ook die wens uit moest komen. We lazen iets over een drankje en besloten het te proberen. En toen moest ik om twaalf uur iets wensen. En toen was jij hier.’ ‘Dus ik was je grootste wens?’ ‘Kind of yeah…’ Hij lachte en mijn wangen werden rood. ‘En nu? Wat ben je nu met me van plan?’ ‘Ik weet het niet. Het was meer van, ach, dat lukt toch niet. En nu, nu ben je hier opeens. Het is allemaal een beetje raar.’ ‘Lila, is daar iemand?’ Ik hoorde mijn vader fluisteren. ‘Nee.’ Ik hoorde hem naar de deur toe lopen. ‘Harry, kast, nu.’ Harry rende naar de kast en kroop erin. Precies op dat moment kwam mijn vader binnen. ‘Waarom praatte je?’ ‘Ik belde met Xian Wen.’ ‘Oh. Ga je slapen?’ Ik knikte. Mijn vader liep de kamer weer uit. ‘Kom maar.’ Ik klopte zacht op de deur en Harry kwam weer uit de kast.