What the hell!!!

zo dacht ik even dat alles goed ging en ineens was alles veranderd.
ik had Amelia terug!
maar voor we dat konden vieren werden we hierheen gehaald.
we zaten in een kamer die echt oud en verlaten was.
ja. ik zei we..
Amelia, Xanthe, Niall en ik.
ik wilde naar huis..
"Harry, als we hier weg kunnen gaan we dan naar dat leuke cafetje?" zei Amelia.
"als we hier uit komen gaan we als je wilt naar een ander land voor een cafe."
ik wilde mijn armen om haar heen slaan maar dat kon ik niet.
mijn handen waren aan een stoel vastgebonden.
"Niall?" vroeg ik.
"voor de tiende keer. het gaat goed met me." zei hij.
"je moet iets onthouden."
ik probeerde mezelf voor de zoveelste keer los te trekken.
"niet met zwervers praten?" gokte hij.
"nee."
"wat dan?"
"je moet onthouden dat Sky alles voor je zou geven. ze houd teveel van je.
ze houd net zoveel van jou, als ik van Amelia en net als Zayn van Xanthe. dat moet je ook niet vergeten Xanthe!"
Niall knikte en Xanthe ook.
Amelia wist dat ik van haar hield.
wat er ook gebeurde, ze wist het.
de deur ging open en we werden één voor één meegenomen.
ik wist niet waarheen maar het kon alleen maar slechter worden.
de jongen die meetrok duwde me in een kleinere kamer.
het was net een schoenendoos.
ik was Amelia weer kwijt.
en ik had haar net...



mijn handen waren boven mijn hoofd vastgebonden.
het deed pijn om de hele tijd zo te staan.
maar het was nog pijnlijker om zonder shirt te staan...
ik droeg alleen geen shirt als Sky er bij was.
er liep iemand naar binnen.
het was een jongen met zwart haar.
"dus jij hebt met Johnson." zei de jongen.
ik zei niets en dacht alleen maar aan haar.
de jongen liep om me heen en liep met iets dat het kleinste stukje licht weerkaatste.
"dus we gaan het zo doen."
hij stopte recht voor me.
zijn ogen waren fel groen gekleurd.
ineens haalde hij uit en voelde ik een pijn langs mijn borst.
er zat een snee waar bloed uit stroomde.
"wat wil je?" vroeg ik.
"blijf weg bij haar."
"je kan veel van me vragen maar dat kan je vergeten!"
hij haalde nog een keer uit.
dit keer stond hij dichterbij.
"het antwoord blijft 'nee' hoe dan ook."
hij haalde opnieuw uit.
"laat me even duidelijk zijn. laat haar alleen!"
weer een uithaal...
"WAAROM ZOU IK?! ZE HOUD VAN ME EN IK VAN HAAR!" schreeuwde ik.
weer één.
het leek wel of hij dat bij ieder word deed.
hij liep weer om me heen en stond nu achter me.
"ik snap haar niet. wat ziet ze toch in jou?!"
"iets wat ze niet in haar ex zag."
er ging een brandende pijn over mijn rug heen.
"je doet dit allen maar omdat ik met Sky ben." gokte ik.
"ik neem altijd wraak op Sky's vrienden. ze had hem niet moeten dumpen." zei de jongen.
"wacht, ken jij die jongen?"
"hij was haar alles."
"yo Duncan ben je bijna klaar?!" riep iemand.
"misschien."
de stem kwam me vaag voor..
voor ik verder kon denken voelde ik die brandende pijn weer.