Sixty-Six

Ik streek mijn kleding glad en haalde diep adem. Met omhoog geheven kin en een blik die, min of meer genept, zelfvertrouwen uitstraalde liep ik naar Harry's hoekje waar hij nu al de hele avond met het meisje bezig was. Ze was iets langer dan mij, te wijten aan haar hoge hakken en had felrode lokken die perfect stijl langs haar gezicht vielen. Ze was vrij mooi, maar het overgrote deel van haar zogenaamde schoonheid kon ik waarschijnlijk wegvegen met een kleenex doekje. Door haar overmatige gebruik van eyeliner en haar bleke huid leek ze een beetje op een panda. Het meisje keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan toen ik naar hen toe marcheerde en me vervolgens tot Harry richtte. Ik deed mijn mond open om iets vernietigend te zeggen dat hem de grond zou inboren maar toen ik zijn verbaasde blik zag verstijfde ik. Zijn heldere groene ogen die me zo doordringend aanstaarden, de bruine lokken die speels krulden en waar geen einde aan leek te komen, de lippen waarvan ik had ondervonden dat ze zo heerlijk zacht en ervaren waren. Voor ik het wist was het terug die avond, ik zat op de rand van het trottoir en hij kwam weer bij me zitten. De regen tokkelde op de verlaten straatstenen en het was zo heerlijk rustig in de straat, geen verkeer, geen lawaai, enkel Harry en zijn hemelse stem. 'Zoey... Je bent schattig. Ik ga je kussen.' had hij gezegd. Voor ik ook maar door had wat hij had gezegd drukt hij die lippen zachtjes op de mijne... 'Is er iets misschien?' onderbrak Harry mijn flashback. Ik realiseerde me dat ik nog steeds met mijn mond open naar hem stond te staren en hij me nu lichtelijk geamuseerd aankeek. 'Is er iets?' herhaalde ik, en ik was blij dat ik geen krop in mijn keel had. 'Ja, er is iets. Er was niets met me aan de hand met me tot jij me opeens zo nodig moet kussen en me doet geloven dat ik zowaar verliefd op je ben om vervolgens niets meer over je te laten horen en nog amper met me te praten tot we bij een of ander maf mens in een talkshow komen en jij voor het hele land je liefde verklaart aan iemand anders. Ik doe hetzelfde en BAM, sta je opeens te flirten met miss eyeliner, hier naast me," Het meisje maakte een verontwaardigd geluidje maar ik gaf haar de kans niet om iets te zeggen. 'en me doet geloven dat er helemaal nooit iets tussen ons was en ik het me allemaal heb ingebeeld. Wel: best. Het kan me allemaal niet meer schelen, je bent een idioot dus ik hoop dat jij, Mell en miss eyeliner heel gelukkig worden samen.' Met die woorden draaide ik me om en liep weg. Dat hij daar maar eens over nadacht.

Heb examens Hoe dan ook: hoe moet het verder volgens jullie? xx